ذوقت رو کور میکنه، بهت توجه نمیکنه، با گفتن تو زیادی حساسی در برابر ناراحتی‌هات واکنش نشون میده، خبری ازت نمیگیره، خبری ازش میگیری با تاخیر، سرد و کوتاه جواب میده، دائما این فکر رو تو سرت میچرخونه که چیزی از بقیه کم داری، دیگه چجوری ثابت کنه دوست نداره؟

تو به همون اندازه که خوشحالم کرده بودی، ناراحتم کردی و من تصمیم گرفتم نوشتن برای تو رو متوقف کنم، میخوام اعتراف کنم که تو بهم حس بدی دادی، گیجم کردی، باعث شدی فکر کنم آدم ساده‌ای‌ام، شاید هم پر از ایرادم و نباید مهربون باشم؟ ولی هیچوقت ازت نمیپرسم چرا؟ دلیلش رو نگه دار مال خودت، من میرم و خودم رو تغییر میدم، برای بار هزارم بهم ثابت شد خوب بودن جواب نمیده، شایدم میده و تو لیاقتش رو نداری، نمیدونم.

من خسته‌تر از اونی هستم که هربار خودم رو بهت ثابت کنم. اگر بهم اعتماد داری، ازم توضیح نخواه، باورم داشته باش.

میخوام راه برم انقد راه برم که دیگه پاهام رو حس نکنم و وقتی از نفس افتادم و داشتم به زور قدم بعدی رو برمیداشتم تازه شروع کنم به دوییدن، میخوام به خودم ثابت کنم تو بدترین شرایط بدتر از اون هم هست و من باید قبولش کنم، چون چیزی که منو نکشه، بی‌شک قوی‌ترم میکنه.

این یه قانونه
وقتی به یکی ثابت کردی دوستش داری ؛ منتظر رفتنش باش!

تجربه ثابت کرده، غیر از خودت روی هر کسی حساب باز کنی، باخته.

من به خودم قول دادم دیگه برای حضور هیچ آدمی در زندگیم ذوق نکنم چون همه رهگذرن، مگه خلافش رو ثابت کنن.

در گذشته سعی داشتم خودم و به نزدیکانم ثابت کنم، ولی الان فقط میخوام خودم و به نسخه قبلی خودم ثابت کنم، نه دیگری.

به همه‌ی آدما که قرار نیست ثابت کنی ارزشش و داری؛ اونی که باید متوجه بشه بالاخره می‌فهمه.!

اگر کسی را به خاطر رفتاری ملامت کردی
‌و مورد قضاوت قرار دادی
منتظر باش که بازیِ زندگی دقیقا تو را توی یک قصه و موقعیت مشابه قرار دهد
این یک نظریه نیست
یک معادله‌ی ثابت شده است!

#علی_سلطانی