کارل گوستاو یونگ در کتاب "زندگی نامه من" میگه:
"بهشت جائیست که توان درونی ات برای حل مشکلات بیرونی ات
کافی باشد!"

و چقدر اینو هممون درک کردیم و چقدر تو جهنم بودیم


. .

از کوچه زیبای تو امروز گذشتم
دیدم که همان عاشق معشوقه پرستم

دیدم که ز سر تا به قدم شوق و امیدم
هر چند گل از خرمن عشق تو نچیدم

آن شور جوانی نرود لحظه ای از یاد
ای راحت جان و دل من خانه ات آباد

هرگز نشود مهر تو ای شوخ فراموش
کی آتش عشق تو شود یکسره خاموش

با اشک جگر سوز ، دل سخت تو سفتم
خاک ره این کوچه به خار مژه رفتم

دل می تپد از شوق که امروز کجائی
شاید که دگرباره از این کوچه بیایی

#فریدون_مشیری

‏و آغوشت
‏اندک جائی برای زیستن
‏اندک جائی برای مُردن...

‏و آغوشت
‏اندک جائی برای زیستن
‏اندک جائی برای مُردن...

بین مرگ و زندگی جائیست
که من سالهاست به آن پناه بُرده ام,
سکوت...!

. رضا محبی راد
. تصویر تنهایی و سکوت اثر مارکین



#mim.

✿ کپشن خاص ✿

هرگز
دلم ز کویِ "تو" جائی دگر نرفت.

یکدم خیالِ روی توام از نظر نرفت

جان رفت
و اشتیاق "تو" از جان بدَر نشد.

سر رفت
و آرزویِ "تو" از سر بدَر نرفت.

#عبید_زاکانی

#توئیت

‏مشکل از جائی شروع شد که یکی از مهربونی کوتاه اومد و دیگری باورش شد حق باهاشه....

#حقیقت_محض

ما مردها حرف را میریزیم توی دلمان. نه اینکه نخواهیم حرف بزنیم میخواهیم ولی هرجائی حرف نمیرنیم. زمانش باید برسد وقتش برسد حالش برسد. منتظریم آدمهای اطرافمان یک جایی یک روزنه ای باز کنند تا بهانه ای کنیم برای حرف زدن. آنهم نه هر آدمی. حرف را هرجائی نمیشود زد. به هرکسی نمیشود زد. گاهی آنقدر حرف توی دلمان میماند و روی هم میمانند که یکهو دق میکنیم. کاش آن روزنه ها زودتر باز شوند حرف نماند غم باد نشود. ما مردها سخت حرف میزنیم ... سخت.
آن شخص مورد نظر باشید که روزنه باز میکند برای حرف زدن.


. .

tra la morte e la vita
c'è un posto in cui mi ero
rifugiato d'anni, il silenzio

بینِ مرگ و زندگی، جائیست که
من سالهاست، به آن پناه بُرده‌ام:
سکوت

از کوچه زیبای تو امروز گذشتم
دیدم که همان عاشق معشوقه پرستم

دیدم که ز سر تا به قدم شوق و امیدم
هر چند گل از خرمن عشق تو نچیدم

آن شور جوانی نرود لحظه ای از یاد
ای راحت جان و دل من خانه ات آباد

هرگز نشود مهر تو ای شوخ فراموش
کی آتش عشق تو شود یکسره خاموش

با اشک جگر سوز ، دل سخت تو سفتم
خاک ره این کوچه به خار مژه رفتم

دل می تپد از شوق که امروز کجائی
شاید که دگرباره از این کوچه بیایی

#فریدون_مشیری