اول دلم فراق تو را سر‌سری گرفت
وان زخم کوچک دلم آخر جذام شد!

.࿐

عزیزم ازدواج کردی، جذام که نگرفتی یهو اینجوری با همه قطع رابطه میکنی

جذامیان به نهار مشغول بودند و به حلاج تعارف کردند...!
حلاج بر سر سفره آنها نشست و چند لقمه بر دهان برد...!
جذامیان گفتند :
دیگران بر سر سفره ما نمی نشینند و از ما می ترسند...
حلاج گفت آنها روزه اند و
برخاست..!!
غروب ،
هنگام افطار ، حلاج گفت :
خدایا روزه مرا قبول بفرما...!!
شاگردان گفتند :
استاد ما دیدیم که روزه ی خود را شکستی...
حلاج گفت :
ما مهمان خدا بودیم.
روزه شکستیم ولی دل نشکستیم....

عاشق مى شيد
و بعد عروسى مى كنيد
و بعد بچه دار مى شيد
و بعد حالتون ازهم به هم مى خوره و طلاق مى گيريد.
گاهى هم طلاق نگرفته
باز میريد عاشق يكى ديگه مى شيد.
لعنت به همتون
كه حتى مثل مرغابى ها هم نمى تونيد فقط با يكى باشيد!

از "استخوان خوک و دستهای جذامی"
اثر " مصطفی مستور"

نگو دوستت دارم
انسان اين واژه ِ تَرَک خورده را باور مي کند . . .
دست و پاي قلبش را گم ميکند
انسان است ديگر ، عاشقي زود باور ، تقصيري ندارد . . .
از کاه ِ خيال ِ تو کوهي ميسازد بر فراز ِ روياهايش
ميشود ققنوسي ، خندان بر ميخيزد از خاکسترِ اندوهش . . .
آن وقت تو ميروي و او ميماند با روحي زخمي،
تو ميروي و او ميماند با آبله اي از جنس تنهايي بر پيشاني ِ چروک خورده اش
تو ميشوي شاه ِ قصه و او جذامي ِ طرد شده از افسانه ها
مي ميرد ، به همين آساني
نگو دوستت دارم . . .
♡ نگو . . .

ﺩﺭ ﻧﺎﻧﻮﺍﯾﯽ ﻫﻢ ﺻﻒ “ﯾﮏ ﺩﺍﻧﻪ ﺍﯼ”ها ﺟﺪﺍﺳﺖ …
ﺍﺯ ﺟﺬﺍﻡ ﻫﻢ ﺑـــــــــﺪﺗﺮ ﺍﺳﺖ “ﺗـــــــﻨﻬﺎﯾﯽ” ….

روزی خواهم امد ..... وپیامی خواهم اورد......ودر رگها نور خواهم

ریخت.و صدا خواهم زد .ای سبد هایتان پر خواب:سیب اورده ام

سیب سرخ خورشید....

خواهم امد گل یاسی به گدا خواهم داد

زن زیبای جذامی را گوشواره دگر خواهم بخشید

کور!را خواهم گفت چه تما شا دارد باغ

هر چه دشنام از لب خواهم برچید ...

خواهم امد سر هر دیواری میخکی خواهم کاشت

پای هر پنجره شعری خواهم خواند

هر کلاغی را کاجی خواهم داد

دوست خواهم داشت