سیمین بهبهانی یه جمله‌ای داره که خوندنش تلنگره اونجا که میگه:
مبادا زندگی را دست نخورده برایِ مرگ بگذاری

بودن‌ های نصفه و نیمه آدم‌ ها به هیچ دردتان
نمی‌ خورد!
خودتان را گرفتار همچین افرادی نکنید !
همانها که نه می‌ شود گفت دارینشان و نه می‌ شود گفت ندارینشان!
همان‌ها که تنها شما را از کسانی که واقعا دوستتان دارند دور می‌ کنند!
و در آخر با یک جمله‌ ی "لیاقت تو بهتر از من است" رهایتان می‌ کنند و خطایشان را توجیه!
و شما می‌ مانید و آدم‌ هایی که به خاطر وجود آنها درکنارتان و دوست داشتنشان،
از خود رهانده‌ اید و جز تنهایی راهی برای خود نگذاشته‌ اید!
• |.|

باگ ارتباط‌های مجازی همین بس که تا یک جایی می‌رسه به نقطه اوج دوستی، رفاقت یا هرچی و از اون به بعد فاصله فاصله فاصله و بی‌خبری تا نقطه‌ای که در تعریف ارتباط‌تون همون جمله‌ی '' آره همو می‌شناسیم '' بسنده می‌کنی.

داشتم یه پادکست گوش می‌دادم
راجع به ترمیم خودمون بعد از
تموم شدن یه رابطه‌ی عاطفی،
این جمله‌اش خیلی منو نجات داد،

می‌گفت:
«وقتی حست رو به کسی از دست می‌دی
تازه می‌فهمی هیچ فرقی با بقیه نداشت،
این حس تو بوده که باعث می‌شده
خاص به نظر بیاد...!»

از دور بغلت می‌کنم، آروم و بی‌صدا، دست‌هام رو مثل یه حصار دور تنت می‌پیچم، که مبادا تیکه‌تیکه‌های قلبت از هم بپاشه. سرم رو نزدیک گوش‌ت می‌آرم، زمزمه می‌کنم: غصه نخور‌ی‌ها، همه چی درست می‌شه. شاید باورش سخت باشه، شاید این جمله‌ها مثل مرهمی باشن که روی زخمِ عمیقت جواب نمی‌ده. می‌دونم، هر شب با اشک‌هایی که نمی‌ریزی خفه می‌شی و هر روز رو با یه لبخند خالی از دل، می‌گذرونی. ولی یک روز می‌رسه، همون روزی که فکر می‌کنی هیچ‌وقت نمی‌آد، همه‌ی این غم‌ها، این بغض‌ها، توی خاطراتت محو می‌شن. اون روز، همین لحظه‌های شکستگی برات می‌شه یه نشونه، که چطور توی تاریک‌ترین شب‌ها هم خودت رو نگه داشتی.

یه آدمایی تو زندگیمون نقش دارن،
یه آدمایی تو زندگیمون نقش بازی میکنن،
یه آدمایی واسه زندگیمون نقشه میکشن،
و یه آدمایی به زندگیمون نقشه راه نشون میدن،
تو مسیر زندگیمون آدما زیادن،
ولی به تک تک جمله‌ها دقت کن،
مهم آدم بودنه.

‏خانم غزاله علیزاده در «خانه‌ی ادریسی‌ها» جمله‌ای دارد‌ که
حس و حالِ بسیاری از ما است:
«این جماعت غربتم را به نهایت می‌رسانند.»

‌‌
#توئیت ..️

#آلبر_کامو میگه :

«وقتی انسان آموخت که چگونه با رنج هایش تنها بماند، چگونه بر اشتیاقش به گریز چیره شود، آن وقت چیز زیادی نمانده که یاد نگرفته باشد.»

"مدان کارِ کمی با زحمتِ هستی به سر بردن
ز خود نگذشتن اینجا همتِ مردانه‌ای دارَد..."

بیت #بیدل، عینا جمله‌ی «کامو» است، که زیباتر، موجزتر و ایرانی‌پسندتر گفته است.

. .

همه سر و ته یک ڪرباس...
نیستند !
نه تمام زنها و نه همه مردها !
هر ڪسے عطر خودش را دارد ؛
درست مثل اثر انگشتش !
حالت موهایش، رنگ چشمها و خطوط ڪف دستش...
این بیرحمانه ترین جمله‌ایست ڪه شنیده‌ام.
چطور به خودمون حق میدهیم  با یک جمله :
همه شون سروته یک ڪرباس هستند، قضاوت ڪنیم.
توے دل همدیگر را خالے ڪنیم یا در تصمیم گیرے ڪسے ، با این ڪلام نسخه اے بپیچیم!؟!
خداوند همه ما را متفاوت آفریده.
و هر روز ڪه بیدار می‌شویم یک انسان متفاوت‌تر هستیم .
این شڪوفایے شگفت انگیز راز وجودے انسانے ماست.
ما ، هیچڪدام ما، سروته یک ڪرباس نیستیم. بخدا نیستیم.


#محبوبه_احمدی

به نظرم "دیگه مهم نیست" غمگین‌ ترین جمله‌ی دنیاست.