از جمله مشخصه‌های آدم‌های بلاتکلیف همینه. آدم بلاتکلیف وضعیتش با خودش و زندگی‌ش مشخص نیست. چون آینده‌اش یک چیز مبهمیه براش و در عین‌حال که می‌دونه چی می‌خواد، نمی‌دونه چطور باید بدستش بیاره. چون زندگی‌ش دست‌مایه‌ی تغییرات زیادیه که کثیرش دست خودش نیست و باید توسط فرد دیگه‌ای عملی بشه یا منتظر بمونه جوابی که دنبالشه رو از کسی بگیره. متاسفانه آدم بلاتکلیف فرد مقابلشم بلاتکلیف می‌کنه و سعی می‌کنه با وعده‌هایی فرد رو پیش خودش نگه داره که ممکنه توی خیلی‌هاشم ناکام بمونه چون دست خودش نیست.

یه سری سوالایی توی زندگی آدم هستن که هیچ جوابی ندارن، ولی همه‌ی زندگی آدم رو هم شامل میشن، مثلا اونجا که جناب سعدی میگه: "من چرا دل به تو دادم؟ که دلم می‌شکنی"، از قرن ششم تا حالا همینجوری بی‌جواب مونده و تا همیشه هم بی‌جواب میمونه

اکثر مردم فکر می‌کنن از زندگی عقبن، اما وقتی ازشون می‌پرسی از کی؟ جوابی براش ندارن.

People ask you questions in their minds, then they answer questions, then they make decisions, then they get upset about the answer they give themselves, then in the world outside their minds, they raise their inner anger; Then they expect to understand. I wish I was a tree, or a cat, or a cloud, I was anything but human.

آدم‌ها تو ذهنشون ازت سوال میپرسن، بعد به جات جواب میدن، بعد جات تصمیم میگیرن، بعد ازت بابت همون جوابی که خودشون دادن ناراحت میشن، بعد تو دنیای خارج از ذهنشون خشم درونیشون رو روت بالا میارن؛ بعد انتظار درک هم دارن.کاش درخت بودم، یا گربه، یا ابر مثلا؛ هرچیزی بودم جز آدمیزاد.

ببخشید موقعی که پرسیدی چرا گریه می‌کنی جوابی ندادم. اخه خودمم نمی‌دونستم چرا.

𝐒𝐨𝐦𝐞𝐭𝐢𝐦𝐞𝐬 𝐭𝐡𝐞𝐫𝐞 𝐚𝐫𝐞 𝐧𝐨 𝐛𝐞𝐭𝐭𝐞𝐫 𝐚𝐧𝐬𝐰𝐞𝐫𝐬 𝐭𝐡𝐚𝐧 𝐞𝐢𝐭𝐡𝐞𝐫 𝐬𝐢𝐥𝐞𝐧𝐜𝐞 𝐨𝐫 𝐬𝐦𝐢𝐥𝐞 .

بعضی وقت‌ها هیچ جوابی بهتر از سکوت با یه لبخند نیست :)

♡

دکتر گفت عوامل استرس‌زای زندگیت چیا هستن؟ جوابی نداشتم جز «خود زندگی و زنده بودن.»

And God will ask you about all the broken hearts and you will not have an answer...

و خدا درباره‌ی تمام قلب‌هایی که شکستی از تو خواهد پرسید و جوابی نخواهی داشت

‌‌‌‌‌‌.࿐

کدومش بیشتر عذاب می‌ده؟

۱. پیام‌ات رو بخونه ولی جوابی نده
۲. آنلاین باشه ولی نخونه✓...!

پُریم،
از سوال‌هایی که یک نفر
جوابی برایشان داشت و بی جوابمان گذاشت،
از رفتن‌هایی که هر چه کردیم
به هر دری زدیم
نشد که فراموشش کنیم،
از آن‌هایی که آمدند،
ماندند،
و سالها طول کشید تا بفهمند
آدمِ قصه‌شان نبودیم؛
پریم
از شب‌هایی که برای صبح شدنشان جان کندیم،
از کوچه و خیابان‌هایی که طاقتِ
دیدنشان را سالهاست نداریم،
ما پر از ترسیم.

#محمد_ارجمند