زندگی جوری آدمو عوض می‌کنه که خودش هم متوجه نمیشه.یاد میده کمتر اعتماد کنی، کمتر حرف بزنی، کمتر وابسته بشی. یه روز به خودت میای و می‌بینی اون آدم قبلی نیستی، فقط یه نسخه‌ی زخمی‌تر با یه لبخند سردتری!

جناب قبانی میگه «خلف الإهتمام تختبئ کل معانی الحب»، عشق وابسته به یک‌چیزه؛ «توجه». میگه: «اگه کسی بهت گفت دوستت دارم، ولی بهت توجه نکرد، بدون که دوستت نداره. ولی اگر کسی حواسش بهت بود، از غصه‌ت غمگین شد، تو جمع‌ها نتونست بهت بی‌توجه باشه و همیشه پیگیرت بود، حتما دوستت داره.»
خلاصه که اینجوریاس، خودتونو گول نزنید!


. .

وجود دوست تو زندگی آدم اینجوریه که حضرت سعدی میگه:
‌"او مَرهَم است اگر دگران نیش می‌زنند"

چقدر بوسه قشنگه که وقتی صائب تبریزی ازش حرف می‌زنه این‌جوری میگه:
دزدی بوسه عجب دزدی خوش‌عاقبتی است
که اگر بازستانند، دو چندان گردد!

هیچ‌وقت نمیتونم ببخشمت، اخه تو جوری همه چیزو تموم کردی که انگار اصلا چیزی نبوده.

بعضیا یه جوری تو قلبت میشینن
انگار از اول خونشون بوده🫀

اینطور نیست که همه درک کنن، و این اشکالی نداره. اینطور نیست که همه برات گوش شنوا باشن، و این اشکالی نداره. اینطور نیست که همه بیان اون سوالات ساده‌ای که منتظرشون بودی رو ازت بپرسن، و این اشکالی نداره. اینطور نیست که همه همونجوری که بودن، بمونن؛ و این اشکالی نداره. اینطور نیست که همه‌ی چشم انتظاری‌ها برات ثمر داشته باشن، و این اشکالی نداره. اینطور نیست که هروقت دست دراز کردی، کسی باشه که دستتو بگیره، و این؛ اشکالی نداره.

یه جوری بجنگین، تلاش کنید و بی وقفه کار کنید و مودتون رو نگه دارید که وقتی شب خواستید بخوابید، با خودتون بگین بیشتر و بهتر از این در توانم نبود!
دیگه نتیجه اهمیتی نداره!

یجوری تنهام گذاشتی، انگار ساده‌ترین اتفاق زندگیت بودم.

فقط اون کسی که بهت نیاز داره طبق گفته‌هات رفتار می‌کنه. نیازش که تبدیل به بی‌نیازی شد اون‌وقت جوری رفتار می‌کنه که دلش می‌خواد.