‏اضطراب اینجوریه که؛ همش فکر میکنی اتفاق بدی در راهه که ممکنه بیفته.
و اوضاع هم جوریه که ...
نه درکی از اون اتفاق داری،
نه میدونی ریشه‌اش کجاست،
و نه کنترلی روی حال اون لحظه‌‌ات داری.


. .

وجود دوست تو زندگی آدم اینجوریه که حضرت سعدی میگه:
‌"او مَرهَم است اگر دگران نیش می‌زنند"

حس‌وحالم یک‌جوریه که احساس می‌کنم یک قالب یخ گنده توی سینمه. دستم مدام روی سینمه که شاید کمی از حجم سرماش کاسته شه. تاثیری نداره، جاش می‌سوزه.

حسم اینجوریه که تو روخدا نذار ازت ناامید شم ، خواهش میکنم خوب بمون ، نذار از زندگیم حذفت کنم ، تو رو خدا نذار یهو دیگه دوست نداشته باشمت ، من کسی رو اندازه تو حفظ نیستم ..

یه‌روزایی حالم یه‌جوریه اِنگار با غم و سگ سیاه افسردگی تو آسانسور گیر کرده‌ام و تا چند ساعت راه فراری نیست.

‏دلم عمیقاً زار تراپی می‌خواد، اینجوریه که دو تا غریبه همدیگه رو بغل کنیم و برای این روزامون زار بزنیم.

•
گفت آدم امن چجوریه ؟
گفتم اینجوریه که تو ضعیف ترین ورژنت رو بهش نشون میدی
و از اون به بعد تنها دغدغش اینه که بهت آسیبی نرسونه 🤍

♡

شرایط جوریه که فقط می‌تونم با این حرف احمد محمود همذات‌پنداری کنم که میگه:

سال‌هاست منتظر آمدن روزهای بهترم
اما نمی‌دانم چرا هنوز هم دیروزها بهترند...

چجوریه می فهمید تغییر کردیم اما نمی فهمید چیکار کردین که اینجوری شدیم؟

چقدر کلمه‌ی «سابق» عجیبه.
رفیق سابق،خونه‌ی سابق،
آدم سابق....
یه جوریه‌‌‌‌!
انگار داریم به جای زخم‌هامون نگاه می‌کنیم....