شرایط جوریه که فقط می‌تونم با این حرف احمد محمود همذات‌پنداری کنم که میگه:

سال‌هاست منتظر آمدن روزهای بهترم
اما نمی‌دانم چرا هنوز هم دیروزها بهترند...

چجوریه می فهمید تغییر کردیم اما نمی فهمید چیکار کردین که اینجوری شدیم؟

چقدر کلمه‌ی «سابق» عجیبه.
رفیق سابق،خونه‌ی سابق،
آدم سابق....
یه جوریه‌‌‌‌!
انگار داریم به جای زخم‌هامون نگاه می‌کنیم....

خوابیدن شب این‌جوریه که انگار خدا بغلش رو برات باز می‌کنه و تو رو در آغوش می‌گیره 🤍

♡

جای خالی آدما از خودشون بزرگتر می‌شه؛ و اینجوریه که هیچ‌آدمی نمی‌تونه برگرده و سر جای خودش بشینه. هیچ‌وقت و تحت هیچ‌شرایطی.

•
رابطه‌ی من و چایی جوریه که انگار همیشه بهم میگه : تو برو بشین ، من به جات همه‌ی غصه‌هاتو می‌خورم.️

♡

آخرین مرحله ناامیدی اینجوریه که فکر میکنی شاید به اندازه کافی دوست داشتنی نیستی.


«‌‌پروکسی | پروکسی | پروکسی | پروکسی»
«‌‌پروکسی | پروکسی | پروکسی | پروکسی»

هوای پاییز اینجوریه که نشستی یه گوشه داری گذران عمرو می‌بینی، یهو صدای تق میاد، می‌بینی قلبت بدون دلیل شکست و غصه کلِ وجودتو فرا گرفت...

بعضی از این "عزیزم ببخشید پیامت رو ندیدم" درواقع اینجوریه که "پیامت رو دیدم ولی حوصله‌ات رو نداشتم و ازت خوشم هم نمیاد اما اونقدر شجاعت ندارم بیام بگم داری روی مغزم سوهان می‌کشی پس میگم پیامت رو ندیدم که خوب به‌نظر برسم درحالی که هزاربار موبایلم از پیامت بیب بیب کرد"

نمیدونم زندگی چرا اینجوریه که یه تایم طولانی اتفاق خاصی نمیوفته بعد یهو پشت هم فقط اتفاقات مهم و سرنوشت ساز.