مرا به خاطرِ دلِ شکسته‌ام ببخش!
مرا که از ندیدن تو خسته‌ام ببخش!
اگر به انتظارِ تو نشسته‌ام هنوز،
به دیگری اگر که دل نبسته‌ام ببخش...
ببخش اگر که با خیالِ بودن تو زنده‌ام،
اگر تو را نبردم از یاد!
ببخش اگر که از امید دیدنِ تو گفته‌ام،
به آرزویِ رفته بر باد!
تویی تمامِ ماجرا...
که رفته‌ای ولی مرا،
به حالِ خود نمی‌گُذاری!
صدای قلب من چرا
غمت نمی‌کُشد مرا
چرا هنوز ادامه داری..؟
سکوتِ قبلِ رفتنت
نماندنت، ندیدنت،
مرا به این جُنون کشیده!
چه حسرتی‌ست بر دلم
که از تمامِ بودنت،
نبودنت به من رسیده :)

فتوای عشق داد،
پیغمبرِ درون...

حَیَّ علی الجُنون...!