ترکیب دردناک؟
یه فرد overthinker با یه حافظه‌ی بسیار قوی.

بعضی از زخم‌ها قدیمی‌اند، بسته شده‌اند، درد نمی‌کنند. اما جای‌شان هنوز هست و هروقت نوازششان می‌کنی، جریانِ دردی خیالی از تنت می‌گذرد و در حافظه‌ات زنده می‌شود.

حافظه و درد همراه هم‌اند
نمی‌توان درد را کشت،
بدون آنکه حافظه را له نکرد.



. .

به قول داستایوفسکی:
«من انتقام جو و کینه‌ای نیستم اما حافظه‌ام در‌ مورد جراحات و تحقیرها با وجود بزرگواری‌ام، بسیار قوی است.»

هیچوقت حافظه ی خوبی نداشتم؛
ولی ثانیه به ثانیه چیزایی که
به تو ربط داره رو حفظم...

من انتقام جو و کینه ای نیستم، اما حافظه ام
در مورد جراحات و تحقیرها،
با وجود بزرگواری ام، بسیار قوی است...

.࿐

حالم؟
زخم خورده از شب هایی بود که حافظه اش علیه او شورش میکرد ....

بی تفاوت باشید؛
شادی چیزی نیست جز داشتنِ سلامت تن،
و یک حافظه‌ی ضعیف ..

با اینکه یکی دوستت نداره میشه کنار اومد
اما با اینکه یکی دوستت داره ،دوستت داره دوستت داره ،بعد دیگه یهو دوستت نداره چه میشه کرد؟!
از همونایی که نمیدونی از کجا تا کجا دروغ بوده یا حتی همش...
از همونایی که به کل از حافظه ی قلبت بیرون نمیره حتی اگه کلی سال هم بگذره...


قبول دارید؟؟

حافظه تصویری، دستگاه تولید رنجه. گذشته رو با تصاویر و با جزییات به یاد میاری و می‌فهمی مثلا خاطره‌ی خوب یه بوسه حالا چقدر دور و غریب و دست‌نیافتنیه...