این‌که من رو در مقابل خودت بی‌دفاع ببینی و بهم زخم نزنی مَردی. باورت نمی‌شه چه خون زیادی از من رفته. ضعیف و آروم درحال جان دادنم و چاقویی که خودم بهت هدیه کرده بودم توی قلبمه. حالا درد درخت رو بهتر می‌فهمم که چطور وقت سقوط دید جنس تنه‌ی تبر از جنس خودشه. و هیچ دردی بالاتر از این نیست که ببینی از خودی خوردی و غریبه توش نقشی نداشته. و درنهایت هرکسی مارو زمین زد، به هوا بُرد.

حالا بزرگ‌تر میشین می‌فهمین که از یه سن‌و‌سالی به بعد، آدما رو رنج‌های مشترک به‌هم وصل می‌کنه، نه اخلاقای مشترک.

اگر تاحالا از گذشتم بهت چیزی نگفتم، هرگز به این دلیل نیست که نمیخوام برام متأسف بشی، اما میتونی بفهمی که چرا من همونی هستم که هستم.

تا حالا با ربات هوش مصنوعی درد و دل کردین ؟؟

‏حالا دیگر زندگی‌ به آدامسی جویده‌‌‌شده می‌ماند؛ مزه‌‌اش رفته، فقط کش می‌آید و کش می‌آید و کش می‌آید...!

شدی عین اون خوابی که یه شب دیدمش و دیگه یادم نیومد؛ حالا هر شب به این امید می‌خوابم که یه بار دیگه اون خواب رو ببینم.

‏طرف تو رانندگی وقتی ازش سبقت میگیری دو تا ماشین عقب میفته کلی فحش و بدوبیراه بهت میگه حالا ببین تو زندگی اگه ازت عقب بیفته چقدر پشت سرت حرف میزنه.

تا حالا از قطع رابطه با هیچکس ناراحت نشدم، چون انقدر بهش فرصت دادم که مطمئن شدم بی ارزش و به درد نخوره.

مرسی که خودت رو از چشم‌هام انداختی اگه به من بود حالا حالاها میزاشتمت رو چشم‌هام و میبخشیدمت.

Have you ever sat down for something that could have been and you can never cry again?!

تا حالا شده بشینی واسه چیزی که می‌تونست بشه و دیگه هیچوقت نمیشه گریه کنی؟!