رک بگو! عاشق این بی سر و پایی یا نه؟

درک تقریبا و انگار و حدوداً سخت است

#حامد_محمدی_نسب

من کی هستم؟!

هر وقت از کسی ناراحت می شم یا بلعکس، از خودم می پرسم مگه اون چی گفت یا چکار کرد؟! اصلا من مگه کی هستم؟! و ...

بعد یه سری به خودم می زنم و اندازه های خودم رو می سنجم، نمره ی خودم رو در میارم ( البته حدوداً) و بعد می بینم که اون چیزی که شنیدم یا دیدم نسبت به اندازه های من چه نسبتی رو داشته؟!

مثلا من توی مسایل هنری از بیست نمره پنج هستم و با همین نمره ی پنج وارد جشنواره ای می شم و توی اون جشنواره جایزه اول رو می گیرم و این نباید من رو مغرور کنه ،چون من اندازه ی خودم رو می دونم و اتفاقا باید اون جشنواره رو آنالیز کنم که چطور من اول شدم و شاید سطح اونا پایین بوده و در عین حال اگر کسی به من توهین کنه و من رو در اندازه های نمره ی یک یا صفر فرض کنه من ناراحت نمی شم و اهمیتی نمی دم چون خودم اندازه های خودم رو می دونم

با این اخلاق نه الکی مغرور می شم و نه افسرده

تازه مرحله ی بعد ارزش گذاری دیگرانه در نظر من که اون ها چقدر ارزش دارن برای من و بعد می فهمم که چقدر الکی از بعضی ها ناراحت می شدم در حالی که من توی ذهنم برای اون آدم ارزشی قایل نبودم و آدم برای کسی که ارزش قایل نیست نباید برای حرف هاش هم ارزش قایل بشه و در نتیجه ناراحتی از دست اون آدم بی دلیله

حالا می خوام این اخلاق رو تقویت کنم تا راحت تر زندگی کنم ..

حدوداً دو سه ماهم بود که...

.
.
.
.
انتظار ندارید که یادم بیاد چی شده بوده؟
نه خداییش از من انتظار دارید؟