We often look so long and so regretfully upon the closed door, that we don’t see ones which open for us.

ما اغلب به‌قدری با حسرت و طولانی به در بسته نگاه می‌کنیم که دری که برایمان باز شده را نمیبینیم.

یه جایی خوندم نوشته بود :
کتابخانه ی نیمه شب رو خوندم،
برداشتم این بود که؛
انسان مجموعه ای از حسرت هاست که روی زمین راه میره
هر تصمیمی که در گذشته گرفتی بهترین تصمیمی بوده با توجه به موقعیت انجام دادی
اگه در زمان حال زندگی نکنی باختی!

کتابخانه ی نیمه شب رو خوندم،
برداشتم این بود که:
انسان مجموعه ای از حسرت هاست که روی زمین راه میره
هر تصمیمی که در گذشته گرفتی بهترین تصمیمی بوده با توجه به موقعیت انجام دادی
اگه در زمان حال زندگی نکنی باختی!

من همیشه از ۳۰ سالگی واهمه داشتم
ولی الان که ۳۳ سالمه میگم
خیلی سالهای باحالیه
حوصله هیچ کار اضافه ای نداری
شروع جدید؟ نه مرسی فقط همینا که دارم رو تکمیل می کنم
تمرکز رو اهداف ۱۰/۱۰
زندگی آروم و آفتابی
حسرتم اینه که کاش از ۲۰ سالگی ۳۰ سالم بود
نمی فهمی چی میگم تا ۳۰ نشه

نمیدونم کی الان نیاز داره اینو بشنوه اما باور کن اونی که فکر میکنی هیچوقت از ذهنت پاک نمیشه و قراره تا آخر عمر حسرتش تو قلبت باشه، میره، به خدا که میره از فکرت، میره از قلبت، بهترشم میاد و پر میکنه قلبت رو، مطمئن باش جاش برای بهتر از اون خالی شده، اعتماد کن به من و باور داشته باش که همیشه باید رها کنی تا جای بهترش باز بشه.

راه خودت رو برو ، چند سال بعد هیچکس حسرت های تو رو گردن نمیگیره ؛
حتی اون آدمی که محدودت کرده...

Be so busy loving your life,
That you have no time for hate,
regret or fear.

اینقدر سرگرم دوست داشتن زندگیت باش که
وقت برای نفرت، حسرت و ترس نداشته باشی.

حسرت‌هایی که در دل جا مانده‌اند، هر روز سنگین‌تر می‌شوند و در نهایت، تنها سوالی بی‌پاسخ باقی می‌ماند: آخر این حسرت‌ها چه می‌شوند؟

یه جا نوشته بود:
شُد شُد، نشد حتما خدا یه فکر بهتری برات
داره و به نظرم چقدر درسته و چقدر ما
همیشه فرصت‌های بهتر زندگیمونو بخاطر
حسرت، نشدنهایِ زندگیمون، از دست میدیم.

Sometimes we don't feel sad about the absence of people, we just regret why we were there...

گاهی اوقات ما از نبود آدمها ناراحت نمیشیم فقط حسرت میخوریم که خودمون چرا اونهمه بودیم ...