در بيمارستان ها وقت شام و ناهار ، غذاها خيلي متفاوت است .
به يك نفر سوپ، چلوكباب و دسر مي دهند
و به يك كسي فقط سوپ مي دهند

و به يك نفر حتي سوپ هم نمي دهند و مي گويند كه فقط آب بخور

به يك كسي مي گويند كه حتي آب هم نخور

جالب است كه هيچ كدام از اين بيماران اعتراض ندارند

زيرا آنها پذيرفته اند كه كسي كه اين تشخيص ها را داده است طبيب است و آن كسي كه طبيب است حكيم است .

پس اگر خدا به يك كسي كم داده يا زياد داده ، شما گله و شكوه نكنيد كه چرا به او بيشترداده اي و به من كمتر داده اي .
اين كارها روي حساب و حكمت است

خدایا به داده و نداده ات شکرت

گاهي چه دلگير مي شوي از خدا
و گاهي چه بي اندازه دلت برايش تنگ مي شود
گاهي از حكمتش شاكي و گاهي راضي
گاهي مشكوك و گاهي مجذوب عدالتش مي شوي
گاهي از رگ گردن به تو نزديكتر
و گاهي دور مي شود از تو
گاهي قدرتش در لبخند تو جاري مي شود
و گاهي در گريه ات
خدا همان خداست
اما كاش اينقدر ما گاهي به گاهي نميشديم

اولش
يك نگاه ساده بود
يک نگاه كودكانه‫ اي كه تكيه بر غرور داده بود.

حالت عجيب آشنا شدن.
با ترنم غريب درد
همنوا شدن.

پلّه پلّه اين مسير
سخت شد، دراز شد
چكّه چكّه اين نگاه
داغ شد، نياز شد.

بيقراري من
از تو رنگ و بو گرفته است
دير مي‫كني و بغض ابرها
ريشه در گلو گرفته است.

اضطراب،
حالتي است
وقتي از تو دور مانده‫ ام.
اشتياق هم ازين قبيل.

باورم نمي‫شود
ديدن تو توي خواب.
نه،
خداي من!
ديدن بخواب رفتن تو
روي دستهاي من.

چكّه چكّه اين نگاه
گرم اشتعال شد
قطره قطره
روي گونه ‫ها و دستهاي تو چكيد و

شكل خال شد.


ابرويت
حالت عتاب كودكانه است
چشمهات
حالت...
(راستش
حالتش هنوز دست من نيامده ست).

در نمازهاي من تلاوت تو يك فريضه است
با خدا هميشه از تو گفته ام
طاقت خدا...
ولي عجيب طاقتي است

حكمت خدا...
هنوز هم سرم نمي‫شود چه حكمتي است!

قصه،
قصه ‫اي قديمي است
قصه، قصه دو روح ساده و صميمي است.
اولش
يك نگاه ساده بود
شور كودكانه ‫اي كه قبل ازين
هيچ چيز ديگري
حس و حالي اين چنين به من نداده بود.

مي‫وزد نگاه تو
دور مي‫شوي
شكل ابر كوچكي كه توي باد
شكل اين نسيم بي خيال
شكل يك عبور مي‫شوي.

آي حس گم شده
آي روح بيقرار!
اشكهاي داغ را به روي من نيار.

تو شبيه آب
من شبيه تشنگي
اشتياق من به ديدن تو بي‫حساب

تو شبيه سيب
من شبيه كودكي خجول
دستهايم از تو بي نصيب....

روي چينه،
چرخ مي‫زند
كفتري كنار كفتري دگر.
واي اگر شبيه قصه ‫ها
داستان ما بسر رسد
و
كلاغ قصه ...
واي اگر....!

✔وﺍﻗﻌﺎ ﺣﻜﻤﺘﺶ ﺭﻭ ﻧﻤﻴﺪﻭﻧﻢ ... ☜ﺍﻣﺎ ﺑﻌﻀﻲ ﺁﺩﻡ ﻫﺎ ﻭﻗﺘﻲ ﻣﻴﺒﻴﻨﻦ
ﺟﻨﺴﺖ ﺍﺯ ﺷﻴﺸﻪ ﺍﺳﺖ ﻣﺤﻜﻤﺘﺮ ﺑﻬﺖ ﺳﻨﮓ ﭘﺮﺗﺎﺏ ﻣﻴﻜﻨﻦ . ﺷﺎﻳﺪ.....
⇡⇡ﺍﻳﻨﺠﻮﺭﻱ ﺻﺪﺍﻱ ﻗﺸﻨﮕﺘﺮﻱ ﺗﻮﻱ ﺫﻫﻨﺸﻮﻥ ﺑﺎﻗﻲ ﻣﻲ ﻣﻮﻧﻪ ⇡⇡.
✘ ﺍﺯﺷﻜﺴﺘﻨﺖ .
✘ﺍﺯ ﺧﺮﺩ ﺷﺪﻧﺖ .
✘ ﺍﺯ ﺗﻜﻪ ﺗﮑﻪ ﺷﺪﻧﺖ ...
▼▼ ﺷﺎﻳﺪ ﺑﺎﻭﺭﺕ ﻧﺸﻪ▼▼
☜ﺍﻣﺎ ﻭﻗﺘﻲ ﺧﺮﺩ ﺷﺪﻱ ﻳﻪ ﺟﻮﺭ ﺣﺲ ﺗﺮﺣﻢ ﻫﻢ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺗﻮ ﭘﻴﺪﺍﻣﻴﻜﻨﻦ . ...
↶↿ﻣﻴﺨﻮﺍﻥ ﭼﻴﻨﻲ ﻧﺎﺯﻙ ﺗﻨﻬﺎﻳﻴﺖ ﺭﻭ ﺑﻨﺪ ﺑﺰﻧﻦ . ﺍﻣﺎ ﻧﻤﻴﺪﻭﻧﻦ ﺑﺎ ﻫﺮ ﻗﺪﻣﺸﻮﻥ ﺗﻜﻪ ﻫﺎﻱ ﺭﻳﺰﻗﻠﺒﺖ ﺭﻭ ﺯﻳﺮ ﭘﺎ ﻟﻬ ﻤﻴﻜﻨﻦ . ﺷﺎﻳﺪ ﻫﻢ ﻣﻴﺪﻭﻧﻦ !!!
√ﺩﺍﻳﻪ ﻫﺎﻱ ﻣﻬﺮﺑﺎﻧﺘﺮ ﺍﺯ ﻣﺎﺩﺭ ﻣﻴﺸﻦ ..
✔ﺑﺮﺍﻱ ﺭﺳﻴﺪﻥ ﺗﻮ ﺑﻪ ﺧﻮﺷﺒﺨﺘﻲ ﺗﺠﻮﻳﺰﻫﺎﻱ ﻓﻠﺴﻔﻲ ﻭ ﺭﻭﺍﻧﺸﻨﺎﺳﻲ ﺍﺭﺍﺋﻪ ﻣﻴﺪﻥ .
☜ﺧﻮﺩﺷﻮﻥ ﺭﻭ ﺑﻬ ﺂﺏ ﻭ ﺁﺗﻴﺶ ﻣﻴﺰﻧﻦ ﻛﻪ ﺗﻮ ﺭﻭ ﺍﺯ ﻣﻴﺎﻥ ﺁﺩﻣﻬﺎﻱ ﺑﺪ ﻧﺠﺎﺕ ﺑﺪﻥ ....
↫ﭼﻘﺪﺭ ﺑﺪﺑﺨﺖ ﻭﺣﻘﻴﺮﻥ !
←←ﻣﻴﺪﻭﻧﻲ ﭼﺮﺍ؟
✔ ﭼﻮﻥ ﻓﻜﺮ ﻣﻴﻜﻨﻦ ﺧﻮﺷﺒﺨﺘﻲ ﻳﺎ ﺑﺪﺑﺨﺘﻲ ﺗﻮ ﺗﻮﻱ ﺩﺳﺖ ﺍﻭﻧﻬﺎﺳﺖ !
⇡⇡ﭼﻮﻥ ﺑﻪ ﺑﻬﺎﻧﻪ ﺿﺪ ﻋﻔﻮﻧﻲ ﻛﺮﺩﻥ ﺭﻭﻱ ﺯﺧﻤﻬﺎﻱ ﻛﻬﻨﻪ ﺍﺕ ﻧﻤﻚ ﻣﻴﺮﻳﺰﻥ،
ﻏﺎﻓﻞ ﺍﺯ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﻫﻨﻮﺯ ﺭﻭﻱ ﺍﻳﻦ ﺯﺧﻤﻬﺎ ﺍﻣﻀﺎﻱ ﺧﻮﺩﺷﻮﻥ ﺑﺎﻗﻲ ﻣﻮﻧﺪﻩ .
✘ﺍﻳﻨﻬﺎ ﻛﻪ ﮔﻔﺘﻢ ﺣﻜﺎﻳﺖﻣﻦ ﻭ ﺷﻤﺎ ﻧﻴﺴﺖ .
✧ﺑﻌﻀﻲ ﻗﺼﻪ ﻫﺎ ﺭﻭ ﻫﺮ ﻭﻗﺖ ﺑﺮﺍﺕ ﺗﻌﺮﻳﻒ ﻛﻨﻦ
☆ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺭﻱ ﻗﻬﺮﻣﺎﻧﺶ ﺑﺎﺷﻲ . ☆
☜ﻓﻘﻂ ﻣﻮﺍﻇﺐ ﺑﺎﺵ ﺟﺎﻱ ﭼﻪ ﻛﺴﻲ ﺭﻭ
ﻣﻴﮕﻴﺮﻱ !!!! ☞
ﻗﺼﻪ ﻫﺎ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﭘﺎﻳﺎﻥ ﺧﻮشی ندارد..

در كتاب زبدة القصص جلد 2 مسطور بود كه يك روز حضرت موسى (ع ) در كوه طور در مناجات خود عرض كرد:

يااله العالمين (اى خداى جهانيان ) جواب آمد لبيك
سپس عرض كرد يا اله المطيعين (اى خداى اطاعت كنندگان ) جواب آمد لبيك
سپس عرض كرد يا اله العاصين (اى خداى گنهكاران )
اين دفعه سه بار شنيد لبيك ، لبيك ، لبيك .

حضرت موسى (على نبينا و آله و عليه السلام ) عرض كرد :
خدايا حكمتش چيست كه تو را به بهترين اسامى صدا زدم يك بار جواب دادى ، اما تا گفتم اى خداى گنه كارها سه بار جواب مرا دادى
خطاب شد
اى موسى ،
عارفان به معرفت خود
و نيكوكاران به كار نيك خود
و مطيعان به اطاعت خود اعتماد دارند،
ولى
گنهكاران جز به فضل من پناهى ندارند ...!!

امام علي علیه السلام :

الثَّناءُ بأكثَرَ مِن الاستِحقاقِ مَلَقٌ ، و التَّقصيرُ عنِ الاستِحقاقِ عِيٌّ أو حَسَدٌ .( نهج البلاغه ، حكمت347)
ستودن بيش از استحقاق كسى ، چاپلوسى است و ستودن كمتر از استحقاق، ناتوانى در سخن يا حسادت است.

ما متوجه خواهیم شد كه محكمترین و تعصب آمیزترین باورهای ما آنهایی هستند كه كمترین دلیل ها برای درستی شان در دست است.

نامت چه بود؟
آدم
فرزند؟
بنويس اولين يتيم خلقت
محل تولد؟
بهشت پاك
اينك محل سكونت؟
زمين خاك
آن چيست بر گرده نهادي؟
امانت است
قدت؟
روزي چنان بلند كه همسايه خدا،اينك به قدر سايه بختم به روي خاك
اعضاء خانواده؟
حوّاي خوب و پاك ، قابيل خشمناك ، هابيل زير خاك
روز تولدت؟
روز جمعه، به گمانم روز عشق
رنگت؟
اينك فقط سياه ، ز شرم چنان گناه
چشمت؟
رنگي به رنگ بارش باران ، كه ببارد ز آسمان
وزنت ؟
نه آنچنان سبك كه پرم در هواي دوست ،نه آ نچنان وزين كه نشينم بر اين خاك
جنست ؟
نيمي مرا ز خاك ، نيمي دگر خدا
شغلت ؟
در كار كشت اميدم
شاكي تو ؟
خدا
نام وكيل ؟
آن هم خدا
جرمت؟
يك سيب از درخت وسوسه
تنها همين ؟
همين!!!!
حكمت؟
تبعيد در زمين
همدست در گناه؟
حواي آشنا
ترسيده اي؟
كمي
ز چه؟
كه شوم اسير خاك
آيا كسي به ملاقاتت آمده؟
بلي
كه؟
گاهي فقط خدا
داري گلايه اي؟
ديگر گلايه نه، ولي ...
ولي چه ؟
حكمي چنين آن هم يك گناه!!؟
دلتنگ گشته اي ؟
زياد
براي كه؟
تنها خدا
آورده اي سند؟
بلي
چه ؟
دو قطره اشك
داري تو ضامني؟
بلي
چه كسي ؟
تنها كسم خدا
در آ خرين دفاع؟
مي خوانمش كه چنان اجابت كند دعا

آیا میدانید چرا ناپلئون هميشه از كمر بند قرمز استفاده ميكرده و اين كه حكمت كمربند ناپلئون چيست ، اين سوال براي خيليها پيش آمده و جواب آن فقط يك جمله است : از كمربند قرمز استفاده ميكرده تا از افتادن شلوارش جلوگيري كند