When you die, you don't understand that you died, it's just hard for others to bear.
My unconsciousness is exactly like that...!

وقتی میمیرید نمیفهمین که مُردید فقط تحملش برای دیگران سخته ،
بیشعور بودنم دقیقا همینطوریه ...!

گفت : بهتری؟!چه حالی داری الان؟!
گفتم :نمیدونم ، انگار هنوز تو شوک تصمیمم ولی اینبار دیگه جدیه!
گفت: خوب میخوام حالتو بدتر کنم که زودتر باهاش رو به روشی ...
گفتم :خوب بگو کشش نده بیخود!
گفت:
خوب نمیشی فراموشم نمیکنی جاشم میمونه تا آخر عمرتم قراره با خودت حملش کنی...
فقط عاقل باش نزار رو تصمیمات اثر بزاره...
خندیدم ازون خنده ها که درد تا عمق وجودت نفوذ کرده
گفتم همه رو میدونم ...

به نظرم این درد و رنج نیست که آسیب می‌رسونه و کم‌طاقتی می‌آره، بلکه ابهام و ندونستن اینکه کی قراره تغییر کنه یا تموم بشه همه‌چی رو پیچیده می‌کنه.
در واقع اگر انسان می‌دونست رنجش

کجا قراره تموم یا لااقل کم بشه، خیلی خیلی انگیزه‌ و تحملش برای ادامه‌ی مسیر بیشتر می‌بود!

Three things are very hard to bear!
You are right, but if they force you, you know they are lying to you, you can't prove it, you can't speak your heart and you have to keep silent...

سه چیز تحملش خیلی سخته!
حق با تو باشه ولی بهت زور بگن،بدونی دارن بهت دروغ میگن نتونی ثابت کنی، نتونی حرف دلتو بزنی و مجبور باشی سکوت کنی…

از نقطه ضعفا و احساساتتون به هیچکس نگید ...
وگرنه یه جا میبینید به شوخی یا جدی ، خیلی ریز دارید با نقطه ضعفتون تهدید میشید ...
اونوقت تحملش خیلی سخت تره..!
• |.|

اگه عاشق یه ادم درست بشین زندگیتون خیلی قشنگ میشه.
انگیزه پیدا میکنین برای بقیه کارهاتون و وقتی همه چی سخت میشه، بودنش شاید همه گره‌ها رو باز نکنه، ولی تحملشون رو راحت‌تر میکنه.
به قول محمد صالح‌ علا:

دوست داشتنِ شما
رنج واقعیت را کم می‌کند...

‏یه مصاحبه میدیدم با دیوید کسلر که نویسنده‌ایه که از غم بعد از دست دادن و عزاداری مینویسه و این حرفش خیلی به دلم نشست. گفت خیلیها از من میپرسن کدوم غم از دست دادن بدترینه؟
ایا مرگه؟
طلاقه؟
ایا پس خوردن و ریجکت شدن دائمیه؟
کدوم بدترینه؟ ‏
و من همیشه جواب میدم:
غم تو.
غمی که تو داری تجربه میکنی از همه‌ش بدتره.
مال بقیه رو فراموش کن اون حسی که تو‌ داری از همه بدتره.»
و چون غم هر کدوم ما از نوع بدترینه، امیدوارم یا تحملش رو داشته باشیم یا به قول یلدا سیدی،
کاش عزیزم
اگر به غم
مبتلا شدی
پناهی هم داشته باشی...

یادتون باشه دوستان ما تراپیست کسی نیستیم که مجبور شیم رفتارشو درست کنیم یا تحملش کنیم.
‏اگه سلامت روانتون مهمه با هر کسی که لازمه قطع ارتباط کنید.

دیدی بعضیا با یه حرف کوچیک سریع عصبی میشن؟
اینا همونایی هستن که بزرگ‌ترین مسائل رو با خودخوری گذروندن
فقط الان آستانه تحملشون جایی واسه حرف جدید رو نداره!
اذیتشون نکنید...

تو روانشناسی یه اصطلاحی هست
به اسم «ambivalence»؛دوسوگرایی
‏
‏این دقیقا برای زمانیه که در حد تنفر از کسی
ناراحتی یا حال نمیکنی با فکر و رفتار فعلیش
ولی چون دوسش داری تحملش می‌کنی و می‌پذیری.
‏
‏مثل همونجا که حسین صفا نوشت:
«‌غمت غمگینم کرده اما دوستت دارم»