همیشه دیگرانند که سمی‌اند و دیگرانند که قضاوت می‌کنند و دیگرانند که دل می‌شکنند و دیگرانند که بد رفتار می‌کنند! خودمان چه؟ خودمان آدمِ سمیِ جهانِ چند نفریم؟! خودمان چقدر دل شکانده‌ایم و چقدر قضاوت کرده‌ایم و چقدر آدم‌ها را کلافه کرده‌ایم؟ خودمان چند نفر را بی‌آنکه حواسمان باشد، تا مرز فروپاشی روانی برده‌ایم؟ کجا زیاد توقع داشته‌ایم و کجا قدر ندانسته‌ایم و کجا خودخواه بوده‌ایم و فقط به نفع و مصلحت خودمان فکر کرده‌ایم؟!
درستش این است که گاه‌گاهی بیرون دایره بایستیم و به رفتار خودمان هم نگاه کنیم و ببینیم از بیرون چطور به نظر می‌رسیم و کجای این معادله ایستاده‌ایم و چقدر کار داریم تا درست شویم و چقدر راه داریم تا درست رفتار کنیم؟!

#نرگس_صرافیان_طوفان

ما حواسمان نبود!
آدم هایی که با نشاط و قوی به نظر می رسند
و شکایتی نمی کنند، از همه ی ما،
خسته تر و بی پناه ترند!
آدم هایی که بی توقع و افراطی،
محبت می کنند و هوایِ دیگران را دارند،
بیشتر از بقیه، محتاجِ حمایت و محبت اند!
آدم هایی که در کمالِ انسانیت و عشق،
گوش شنوایِ دردهایِ دیگرانند، بیشتر از
همه، دردهایِ نا گفته دارند، و آدم هایی
که محکم اند و همه مان تصور می کنیم
"به هیچ کس نیازی ندارند"، از همه ی ما تنها ترند...
کاش دنیا کمی عادلانه بود!
-نرگس‌صرافیان‌طوفان

ادامه ی بعضی مسیرها و رابطه ها ادامه ی آسیب است .
آسیبی که خودمان انتخاب میکنیم به خودمان بزنیم .
حواسمان به شواهد باشد .
و بیشتر از همه ،
حواسمان به رویاپردازی هایی که ما را از دیدنِ حقیقتِ پیش رویمان ، دور میکند .
حواسمان به خودمان و زخم‍‍هایمان باشد .
گاهی هیچکس در ادامه ی آسیب مقصر نیست ،
غیر از خودمان و امید واهی خودمان به رخ دادنِ یک معجزه ی بزرگ ....

ادامه ی بعضی مسیرها و رابطه ها ادامه ی آسیب است . آسیبی که خودمان انتخاب میکنیم به خودمان بزنیم . حواسمان به شواهد باشد .
و بیشتر از همه ، حواسمان به رویاپردازی هایی که ما را از دیدنِ حقیقتِ پیش رویمان ، دور میکند .
حواسمان به خودمان و زخمهایمان باشد . گاهی هیچکس در ادامه ی آسیب مقصر نیست ، غیر از خودمان و امید واهی خودمان به رخ دادنِ یک معجزه ی بزرگ ...

پونه مقیمی

ما حواسمان نبود !
آدم هایی که با نشاط و قوی به نظر می رسند و شکایتی نمی کنند ، از همه ی ما ، خسته تر و بی پناه ترند !
آدم هایی که بی توقع و افراطی ، محبت می کنند و هوایِ دیگران را دارند ، بیشتر از بقیه ، محتاجِ حمایت و محبت اند !
آدم هایی که در کمالِ انسانیت و عشق ، گوش شنوایِ دردهایِ دیگرانند ، بیشتر از همه ، دردهایِ نا گفته دارند ،
و آدم هایی که محکم اند و همه مان تصور می کنیم "به هیچ کس نیازی ندارند" ، از همه ی ما تنها ترند ...
کاش دنیا کمی عادلانه بود !
اینجا هرچه آبرودار تر و با گذشت تر باشی ، محروم تر و بی پناه تری ...
اینجا از همه چیز ، به اندازه ی وقاحت و خودخواهی ات ، سهم می گیری !

نرگس صرافیان طوفان‌

احساس درد ، همراهِ ما بزرگ می شود و هر ثانیه ، استانداردها و آستانه ی هشدارش تغییر کرده ، و به احساساتی که پشتِ سر گذاشته ، بی تفاوت می شود . دردهایِ دیروز ، مسخره ترین اتفاقات از نگاهِ امروز ماست و دردهای امروز هم قطعا برایِ فردا و فرداهایمان پیش پا افتاده و دم دستی خواهند بود ، پس غصه خوردن برایِ احساسات و مشکلاتِ مقطعی که با گذر زمان ، بی اهمیت می شوند ، منطقی نیست !
از آدم هایِ دیروز ، آن ها که لیاقت داشته اند ، هنوز هم هستند و آن ها که ارزش ماندن نداشته یا به ما مربوط نبوده اند ، بی آن که بخواهیم یا حواسمان باشد ؛ فراموششان کرده ایم .
هم دردها و هم آدم ها ، راحت تر از چیزی که فکرش را می کنیم ، فراموش می شوند ... باید به "زمان" سپرد ،
زمان ؛ تکلیفِ اهمیت و ارزش اتفاقات و آدم ها را روشن می کند .

. .

باید حواسمان باشد؛
به همان هایی که بی هوا هوایمان را دارند!
همان هایی که خنددیدنشان مرهم جان است...
همان هایی که طعم بودنشان فرق دارد.
بیاییم؛ سفت ، بودن هایمان را بچسبیم
قبل از آنکه ؛
نبودن بیاید و یقه خوشبختی مان را بگیرد...

#مهدی_ریحانی

ما حواسمان نبود !
آدم هایی که با نشاط و قوی به نظر می رسند و شکایتی نمی کنند ، از همه ی ما ، خسته تر و بی پناه ترند !
آدم هایی که بی توقع و افراطی ، محبت می کنند و هوایِ دیگران را دارند ، بیشتر از بقیه ، محتاجِ حمایت و محبت اند !
آدم هایی که در کمالِ انسانیت و عشق ، گوش شنوایِ دردهایِ دیگرانند ، بیشتر از همه ، دردهایِ نا گفته دارند ،
و آدم هایی که محکم اند و همه مان تصور می کنیم "به هیچ کس نیازی ندارند" ، از همه ی ما تنها ترند ...
کاش دنیا کمی عادلانه بود !
اینجا هرچه آبرودار تر و با گذشت تر باشی ، محروم تر و بی پناه تری ...
اینجا از همه چیز ، به اندازه ی وقاحت و خودخواهی ات ، سهم می گیری !

نرگس صرافیان طوفان‌

باید حواسمان باشد؛
به همان هایی که بی هوا هوایمان را دارند!
همان هایی که خنددیدنشان مرهم جان است...
همان هایی که طعم بودنشان فرق دارد.
بیاییم؛ سفت ، بودن هایمان را بچسبیم
قبل از آنکه ؛
نبودن بیاید و یقه خوشبختی مان را بگیرد...

#مهدی_ریحانی

حواسمان نیست که چه راحت با حرفی که در هوا رها میکنیم
چگونه یک نفر را به هم میریزیم!
چند نفر را به جان هم می اندازیم!
چه سرخوردگی یا دلخوری هایی به جای میگذاریم!
چقدر زخم میزنیم...!
حواسمان نیست؛ که ما میگوییم و رد میشویم و میگذاریم به پای رک بودنمان...
اما یکی ممکن است گیر کند!
بین کلمه های ما... بین قضاوتهای ما...
بین برداشت های ما..
دلی که میشکنیم ارزان نیست...


.