در زمان حال زیستن , چیزی جز حُضور داشتن نیست. حضور داشتن در اکنون و اینجا. «آبتنی کردن در حوضچه‌ی اکنون» به طوری که تماماً خیس و شسته شوی.
در زمان حال زیستن یعنی با توجه و حضور قلب به کاری پرداختن...
کودکان از این روحیه برخوردارند که چون سرگرمِ کاری می‌شوند با تمام دل و تمامِ جان، مشغول آن می‌شوند و این یعنی زیستن در لحظه. اغلب ما وقت انجام کاری، تمام حواس و توجه خود را معطوف آن نمی‌کنیم و از نوعی پراکندگی و تفرقه‌ی خاطر، رنج می‌بَریم.

زندگی در کودکان، سرشار، تپنده و تازه است...
شادابی، سبکبالی، صفای خاطر،
تجربه‌ی بی‌واسطه‌ی هستی، سادگی و نگاه رازآمیز به جهان، از مؤلفه‌‌های کودکانگی است.
"نزد عیسی آمدند و گفتند: چه کسی در ملکوت آسمان بزرگتر است؟ آنگاه عیسی طفلی را برپای داشت و گفت: هر آینه به شما می‌گویم تا بازگشت نکنید و مثل طفل کوچک نشوید، هرگز به ملکوت آسمان ره نمی‌یابید"

امشب

در کُنجِ بسترِ تب آلودم

یادواره ی غزل هایِ کهنه را ،

به سوگ می نشینم ...

امشب

در اوهامِ فرسوده ی خویش ،

بی آنکه نایِ سخن باشدم به تن ،

از خویش می گریزم

و با تو می پیوندم

ای ماهِ در پیاله ی حوضچه !