اینجا خیلی رُک و کوتاه بهت یاد میده که چکاری رو نباید انجام بدی و چه حرفی رو نباید بزنی :

پستاش خیلی حَقِ...

" اللهم و أجْرِ لِلنّاس علی یدﻯ الخیرَ و لا تَمحَقْهُ بالْمَنِّ وهَبْ لـﻰ مَعالـﻰَ الأخلاق و اعْصِمْنـﻰ من الفَخْرِ "

خدایا ..
به دست من برای مردم خیر و نیکی جاری ساز و آن را با منت گذاری من تباه نکن ..
و مرا اخلاق والا عطا فرما و از فخر فروشی نگاه دار ...

" آمــــین "
"صحیفه سجادیه "

" اللهم و أجْرِ لِلنّاسِ علی یدﻯ الخیرَ و لا تَمحَقْهُ بِالْمَنِّ وهَبْ لـﻰ مَعالـﻰَ الأخلاق و اعْصِمْنـﻰ من الفَخْرِ "

خدایا ..
به دست من برای مردم خیر و نیکی جاری ساز و آن را با منت گذاری من تباه نکن ..
و مرا اخلاق والا عطا فرما و از فخر فروشی نگاه دار ...

" آمــــین "
"صحیفه سجادیه "

و عشق،
هر کسی را به خود راه ندهد!
و به همه جایی مأوا نکند!
و به هر دیده، روی نَنَماید!

و اگر وقتی
نشانِ کسی یابد
که مُستَحَقِ آن سعادت بوَد...
حُزن را
که وکیلِ دَر است،
بفرستد.
تا خانه...
پاک کند .
و کسی را در خانه نگذارد.
و از آمدنِ سُلیمانِ عشق،
خبر کند!

"شهاب الدین سهروردی"

" اللهم و أجْرِ لِلنّاسِ علی یدﻯ الخیرَ و لا تَمحَقْهُ بِالْمَنِّ وهَبْ لـﻰ مَعالـﻰَ الأخلاق و اعْصِمْنـﻰ من الفَخْرِ "

خدایا ..
به دست من برای مردم خیر و نیکی جاری ساز و آن را با منت گذاری من تباه نکن ..
و مرا اخلاق والا عطا فرما و از فخر فروشی نگاه دار ...

" آمــــین "
"صحیفه سجادیه "

می گویند زن های عرب دلشان که می گیرد، غصه که می افتد به جانشان، راه کج می کنند سوی حرم تو آقا...
می نشیند یک گوشه چادرشان را روی صورتشان می کشند هی می گویند:
یا عباس ادرکنی، ادرکنی بحق اخیک الحسین،
اصلا حرمت معروف است به عقده گشایی و باز کردن سفره دل...
می گویند شیعیان مدینه کارشان که گیر می کند روزگار که سخت می گیرد، یک راست می روند پشت دیوارهای بقیع ستون دوم روبروی حرم نبوی می روند و مادرتان را قسم می دهند به شما به شمایی که مشکل گشای دلها‌یی...
می گویند شما کاشف الکرب حسینی آقا...
می گویند هر که می رود کربلا غم های دلش حواله می شود به سوی حرم شما، عقده های دلش باز می شود در آن صحن، دلش آرام می گیرد...
یا عباس!
کرب هایم را برایت آورده ام
غصه هایم را آورده ام
نه راهی به مدینه دارم نه به کربلا.
مانده ام در این شهر پر التهاب.
مانده ام در این خستگی
نذر کرده ام برای دل خسته ام،نذر کرده ام بنشینم گوشه ای و برای دل خسته ام بخوانم:

"یا کاشِفَ الْکَرْبِ عَنْ وَجْهِ الْحُسَیْنِ اِکْشِفْ کَرْبی بِحَقِ اَخْیکَ الْحُسَیْنِ"

دریاب این دل را.....

عَنِ‏مولانا الأعظم موسی بن جعفرٍ الْكَاظِمِ‏ عليه السلام: قَالَ‏ إِنَّ أَهْلَ الْأَرْضِ لَمَرْحُومُونَ مَا تَحَابُّوا وَ أَدَّوُا الْأَمَانَةَ وَ عَمِلُوا بِالْحَق‏ . مشكاة الأنوار في غرر الأخبار، النص، ص: 52 از مولای أعظم ما حضرت موسی بن جعفر امام کاظم علیه السلام نقل شده که فرمودند: همانا اهل زمین تا زمانی که به یکدیگر محبّت می کنند و امانت را ادا می کنند و به حق عمل می کنند ، مورد رحمت(خداوند) قرار می گیرند.