چه دنياي بزرگي!!!
تا چشم كار ميكند جاي تو خاليست...!


اگر سهراب سپهري در زمان ما دانشجو بود !
اهل دانشگاهم
رشته ام علافيست
جيبهايم خاليست
پدري دارم
حسرتش يک شب خواب!
دوستاني همه از دم ناباب
و خدايي که مرا کرده جواب
اهل دانشگاهم
قبله ام استاد است
جانمازم نمره!
خوب ميفهمم سهم آينده من بيکاريست
من نميدانم که چرا ميگويند
مرد تاجر خوب است و مهندس بيکار
و چرا در وسط سفره ما مدرک نيست
چشم ها را بايد شست
جور ديگر بايد ديد
بايد از مردم دانا ترسيد!
بايد از قيمت دانش ناليد!
وبه آنها فهماند
که من اينجا فهم را فهميدم
من به گور پدر علم و هنر خنديدم

دستهايم خاليست
کف دستم اما
ياس مي رويد اگر آب دهي
زير آن سايه ياس
خط دستم خواناست
گرچه خود مي دانم
کف دستم موجیست
که ترا می خواند.