روزی به خانه‌ام آمدی واز آن کلبه‌ی تاریک با سقفی شکسته حالا جنگلی سبز پر از پروانه‌های رنگی ساخته‌ای.

•
بوی عطر یاس که می‌پیچد
خاطرات در کنج آن خانه‌ی کاه گلی به سرم می‌پیچد
بوی عطر چای و هل نسیمِ خرداد🪻.

♡

‏خانم غزاله علیزاده در «خانه‌ی ادریسی‌ها» جمله‌ای دارد‌ که
حس و حالِ بسیاری از ما است:
«این جماعت غربتم را به نهایت می‌رسانند.»

•
برایم نوشته بود:
تو مثل خانه‌ای امن ، پُر آرامش ، پناه .️.

♡

برایم نوشته بود:
«تو مثل خانه‌ای؛ امن، پُر آرامش، پناه.»

یادت باشد که غمِ تو غمِ من هم هست،
پس هنگام پریشانی به سمت خانه‌ات که منم بیا.

تو نور بودی، این را از روشنیِ خانه‌ فهمیدم.


. .

نامِ تو، فقط یک اسم عادی و خالی نیست.
نامِ تو، تمام خوبی‌هاست. نامِ تو، مثل خانه‌ امن است. و آیا دقت کرده‌ای که چه‌قدر اسمِ تو، کنار اسمِ من زیباست؟

بی‌محابا بر طبل جنگ می‌کوبند و اگر جنگ شد آنان خانه‌های امن دارند، این ماییم که هدف گرفته‌ می‌شویم و می‌‌میریم.
سربازها دیر می‌فهمند که شطرنج فقط یک بازی‌ست.
این را زمانی متوجه می‌شوند که نیمه جان، بیرونِ رینگ افتاده‌اند و از دور به ماجرای تکراری و از پیش تعیین شده‌ی بازی نگاه می‌کنند...

#نرگس_صرافیان_طوفان

فهمیدم که بله، آدم می‌تواند همزمان به خریدن پرده‌های تازه برای خانه‌اش، و رفتن به کوه و دیگر برنگشتن فکر کند.