یه جاهایی هم سکوت کردیم، چون نمی‌خواستیم خشابی که از تیرهای خشم پر شده بود رو با اسلحه‌ی زبون‌مون به سمت قلب کسایی که دوست‌شون داشتیم شلیک کنیم.