‏زمان واقعا همه چیو حل میکنه، سخته، درد میکشی، مثل یه معتادی که داره ترک میکنه بند بند وجودت پر از درد میشه، عصبی میشی، اضطراب داری، خشمگین میشی، اما کم کم میبینی بی حس شدی به همه چی، دیگه متوجه نمیشی، فقط میبینی چقد سختی کشیدی و همه چی مثل قبل جریان داره …

تو اتاق درمان یبار به درمانگرم گفتم، از خودم خشمگین و عصبانیم!
گفت تو نمیتونی از خودت خشمگین و عصبانی باشی! گفتم چرا؟
گفت این ها احساسات والدینت نسبت به تو هستن که روزی بهت داشتن و حالا تو الان داری به خودت احساسات اونها رو برمیگردونی و درونی سازیشون کردی!
در اصل این صدا و احساسات اونا نسبت به توعه نه حس واقعی تو به خودت!

If you stay angry, you have to focus your energy on less important things‌‌

اگه خشمگین بمونی مجبوری انرژیت رو روی موارد کم اهمیت بذاری‌‌

"You deserve a love that can conquer all, even the hardest temptations and the most unbearable discouragement. A love that can withstand the strongest and raging storms, you deserve the type of love that will keep you safe."

"شما لایق عشقی هستید که بتواند بر همه چیز، حتی سخت‌ترین وسوسه‌ها و غیرقابل تحمل‌ترین دلسردی‌ها غلبه کند.
عشقی که بتواند در برابر شدیدترین و طوفان‌های خشمگین مقاومت کند، شما سزاوار عشقی هستید که شما را ایمن نگه دارد."


"Chrysalism":

به اون حس امنیت و راحتی که
وقتی تو خونه‌ایم و داره رعد و برق
می‌زنه و طبیعت خشمگینه داریم می‌گن.
یه حس گرم و نرم.




‏یه استادی داشتیم حرف جالبی میزد، می‌گفت کسی که زیاد غم رو زندگی میکنه باید ترغیبش کنیم به خشم تبدیل بشه و کسی که زیاد خشمگین هست رو یادبدیم غم رو تجربه کنه، انگار این دوتا حس همدیگه رو متعادل میکنن

قلبم شکسته، خشمگینم و خسته‌م از توضیح دادن به همه که حق دارم برای خشم و شکستگی‌م.

اگر غمگین اگر زخمی،
اگر اندوهگین از واقعیت‌ها
و بغضی در کمین از سوء‌‌نیت‌ها
اگر سرکش، اگر یاغی
اگر چون مار زخمی، از سیاست‌های شوم و نحس قدرت‌ها
اگر من ارتشی تنها
به پیش ظلم استکبار و
همچون کوهی از خشمم؛
برای این ستم‌ها، رنج‌ها، محروم بودن‌ها
اگر اینقدر نا آرام و داغ و بی‌قرارم من
اگر اندوهبارم، خشمگینم، سوگوارم من؛
در آغوشم بگیری، خوب خواهم‌شد...

#نرگس_صرافیان_طوفان‌

کمی آرام‌تر از قبلم. انگار خشمی دیرینه را برون‌ریزی کرده باشم! انگار فریادم را به گوش همانی رسانده‌ام که باید، خشمم را بدون پرده به همانی ابراز کرده‌ام که باید. دیگر با همه دعوا ندارم، دیگر بی‌دلیل خشمگین نیستم و فارغ از نتیجه، آرام‌ترم.
کدخدا آب روستائیان را فروخته بود و من روستاییِ غمگین و خشمگینی بودم که جسورانه توی چشم‌های بی‌شرم کدخدا نگاه کرده بود و یک سیلی محکم به او زده بود.
نه آب بازگشت، نه کدخدا عذرخواهی کرد، اما روستائی، آرام‌تر از همیشه به خانه‌‌اش بازگشت


. .

#زهردار
آدما وقتی تو را خشمگین می سازند که یا برات مهم اند و یا خودت را برای آن ها مهم می دانی . . .
من خیلی وقت است که خشمگین نمی شوم . . . !.