کل زندگیم خلاصه می‌شه تو این بیت از هلالی جغتایی که میگه:

پای در دامن غم ، سر بگریبان ملال

♡

از دست دادنِ بعضی آدما و‌ روابط اسمش «از دست دادن» نیست از دستش خلاص شدنه..

نمی‌دونم وقتی بودی بیشتر دوستت داشتم یا حالا که نیستی؛ خلاصه که بدون آره٫ ما تا همیشه شما رو دوست داریم. حالا یه روزی کمتر، یه روزی بیشتر.

آلبر کامو تموم حرفی که می‌خوام بهت بزنم رو تو این جمله خلاصه کرده میگه:

‏من دیگر میهنی ندارم مگر تو 🤍

♡

‏خلاصه اینکه پس از گول خوردن‌های فراوان و ضربه‌های متعدد بالاخره یجایی متوجه میشی هر‌کسی که قشنگ حرف میزنه قشنگ‌ عمل نمیکنه عزیزم.

تیر خلاص رو هم جناب صائب تبریزی به بهترین نحو ممکن در مورد شروع عاشقی زده، مخصوصا اونجایی که میگه:

گل چو خندید
محال است دگر غنچه شود
سر چو آشفته شد از عشق،
بسامان نشود...

از دست دادن بعضی آدم‌ها و روابط اسمش از دست دادن نیست، از دستش خلاص شدنه.


«‌‌پروکسی | پروکسی | پروکسی »
«‌‌پروکسی | پروکسی | پروکسی »

Steer clear whenever you feel weird vibes, negative energy or sneaky shit off people.

هر زمان که احساس کردی حالات عجیب و غریب، انرژی منفی یا کارای مرموزی از کسی داره سر میزنه، از شرش خلاص شو.

خلاصه کنفرانس یکی از روانشناس های معروف دنیا این بود که میگفت: برای حذف آدم های سمی زندگیتون هیچوقت احساس گناه، خجالت و پشیمونی نکنید. فرقی هم نمیکنه از بستگانتون باشه یا عشقتون و یا یک آشنای تازه، مجبور نیستید برای کسی که باعث رنج و احساس حقارت در شما میشه جایی باز کنید.
و به نظرم اینو باید تا ابد
تو زندگیمون اجرا کنیم.

ادمهای سالم به خاطر حجب و حیا همیشه عقب میمونن.
توی موقعیت های کاری میگن نکنه حق کسی ضایع بشه
توی روابط عاطفی میگن نکنه مزاحم باشیم
توی معاملات مالی میگن نکنه بی انصافی کنیم و...
خلاصه همیشه این طناب نامرئی حیا دور گردنشون هست و نمیذاره به اونجایی که لیاقتش رو دارن برسن.
درحالی که ادم‌های سالم از چرخه کشور حذف میشن ادمهای فاسد و عوضی پا روی صورت بقیه میذارن با سرعت فزاینده قله‌های موفقیت رو فتح میکنند.
مسخرش اینه که همیشه افراد سالم برای کار درست زحمت میکشن ولی اخرش اونی که توی سیستم رشد میکنه همون شارلاتانی هست که هیچ غلطی نکرده.