جناب قبانی میگه «خلف الإهتمام تختبئ کل معانی الحب»، عشق وابسته به یک‌چیزه؛ «توجه». میگه: «اگه کسی بهت گفت دوستت دارم، ولی بهت توجه نکرد، بدون که دوستت نداره. ولی اگر کسی حواسش بهت بود، از غصه‌ت غمگین شد، تو جمع‌ها نتونست بهت بی‌توجه باشه و همیشه پیگیرت بود، حتما دوستت داره.»
خلاصه که اینجوریاس، خودتونو گول نزنید!


. .

خلاصه نظریه درماندگی آموخته شده مارتین سلیگمن اینه که؛
تجربه تونستن، تونستن میاره
و تجربه نتونستن، نتونستن.

یا با هم و برای هم بمیریم، یا با هم و برای هم زندگی کنیم. هر کجا از زندگی‌م که خلاصه‌شده در تو باشه رو دوست دارم.

کل زندگیم خلاصه می‌شه تو این بیت از هلالی جغتایی که میگه:

پای در دامن غم ، سر بگریبان ملال

♡

از دست دادنِ بعضی آدما و‌ روابط اسمش «از دست دادن» نیست از دستش خلاص شدنه..

نمی‌دونم وقتی بودی بیشتر دوستت داشتم یا حالا که نیستی؛ خلاصه که بدون آره٫ ما تا همیشه شما رو دوست داریم. حالا یه روزی کمتر، یه روزی بیشتر.

آلبر کامو تموم حرفی که می‌خوام بهت بزنم رو تو این جمله خلاصه کرده میگه:

‏من دیگر میهنی ندارم مگر تو 🤍

♡

‏خلاصه اینکه پس از گول خوردن‌های فراوان و ضربه‌های متعدد بالاخره یجایی متوجه میشی هر‌کسی که قشنگ حرف میزنه قشنگ‌ عمل نمیکنه عزیزم.

تیر خلاص رو هم جناب صائب تبریزی به بهترین نحو ممکن در مورد شروع عاشقی زده، مخصوصا اونجایی که میگه:

گل چو خندید
محال است دگر غنچه شود
سر چو آشفته شد از عشق،
بسامان نشود...

از دست دادن بعضی آدم‌ها و روابط اسمش از دست دادن نیست، از دستش خلاص شدنه.


«‌‌پروکسی | پروکسی | پروکسی »
«‌‌پروکسی | پروکسی | پروکسی »