و گریستم به یاد تمام رویاهایی که تا می خواستیم نوازششان کنیم، پژمردند

.࿐

‏ما بیش از اندازه قوی بودیم، به کسی تکیه نمی‌دادیم با کسی از دردهایمان نمی‌گفتیم و از کسی کمک نمی‌خواستیم، ما به قیمت همین قوی بودن، از پا درآمدیم!
قوی بودن را برای ما بد تعریف کرده بودند..

#نرگس_صرافیان_طوفان‌

‏ما بیش از اندازه قوی بودیم، به کسی تکیه نمی دادیم با کسی از دردهایمان نمی گفتیم و از کسی کمک نمی خواستیم ، ما به قیمت همین قوی بودن، از پا در آمدیم! قوی بودن را برای ما بد تعریف کرده بودند..

ما بیش از اندازه قوی بودیم؛
مدام می شکستیم، شکسته هایمان را بند می زدیم و ادامه می دادیم،
اشک می ریختیم، اشک هایمان را خودمان با دستهای خودمان پاک می کردیم و دوباره با تمام جسارت، روی پاهای خودمان می ایستادیم.
ما بیش از اندازه قوی بودیم، به کسی تکیه نمی دادیم، با کسی از دردهایمان نمی گفتیم و از کسی کمک نمی خواستیم.
ما به قیمت همین قوی بودن، از پا در آمدیم!
قوی بودن را برای ما بد تعریف کرده بودند...

ما کسیو بخاطر قیافه و تیپ و پول نخواستیم چون ما همچی داشتیم از بچگی، یادمون دادن آدمارو بخاطر قلب مهربونشون دوست داشته باشیم.

و گریستم
ب یاد تمام رویاهایی ک
تا میخواستیم نوازششان کنیم
پژمردند...

ولی ما فقط می‌خواستیم خوش بگذرونیم، حواسمون نبود داریم خاطره می‌سازیم...

‌‌‌‌‌‌.࿐

به اندازه حرفایی ک میخواستیم بزنیم و ریختیم تو خودمون موی سفید لابه لای موهامون هست …

‏ما مگر از زندگی چه می‌خواستیم؟
‏این را بی‌وقفه از خود می‌پرسم
و بی‌هدف راه می‌روم..
.

ما آرزو کردیم و نپذیرفتیم که قرار نیست به تمام آرزوهامان برسیم،
ما آدم‌ها را دوست داشتیم و نپذیرفتیم که قرار نیست همه دوستمان داشته باشند،
ما روزهای خوب می‌خواستیم و نپذیرفتیم که قرار نیست تمام روزها خوب باشند...
و هر روز غمگین‌تر شدیم.

گاهی برای رسیدن به آرامش، باید پذیرفت... باید قبول کرد و ناممکن‌ها و نشدنی‌ها را به رسمیت شناخت و توقع زیادی نداشت...
گاهی برای رسیدن به آرامش، باید از خیلی چیزها گذشت...

#نرگس_صرافیان_طوفان