«مهم‌تر از کسی که مهربان است
کسی‌ست که مهربانی را می‌بیند
و ثابت می‌کند که جواب خوبی
خوبی‌ست.»

همیشه خوبی‌ها رو باید بلند گفت تا بپیچه توی دل همه؛ اما بدی‌ها رو باید آروم، تنها به گوش خود فرد رسوند تا حرمتش حفظ بشه و اثرش بمونه.

"It has been written for Alzheimer's that the good thing is that you meet new people every day"
More suffering than this?!

‏«برای آلزایمر نوشته‌اند که خوبی‌اش این است هر روز با آدم‌های جدیدی آشنا می‌شوی»
از این رنج هم بیشتر؟!

من از آدم‌هایی که بهم می‌گن «تو خیلی خوبی» بیش‌تر می‌ترسم. هیچ خاطره‌ی خوبی از این جمله و آدم‌های این جمله ندارم.
گاهی‌اوقات حس می‌کنم خوب‌بودن تنها ضعف منه. واقعا اکثر این آدم‌ها ارزش خوبی‌دیدن رو ندارن. سگ باشی براشون بیش‌تر قدرتو می‌دونن.

اَمن باشید و قابل اعتماد،
که اگر روزی تمامِ جهان برای آدمی سیاه شد و امیدی اگر نبود، تنها قسمتِ سفید جهانش شما باشید و روزنه‌ی نور و امیدی شوید در بی‌نهایت تاریکی...
یادآور خوبی‌ها باشید و پیام‌‌آور قشنگ‌ترین ویژگی‌های وجود آدم‌ها و پناه‌گاه اَمن و آرامی باشید که آدم‌ها در سهمگین‌ترین و بی‌پناه‌ترین حالات روحی‌شان به امنیت حضور و آغوش شما پناه بیاورند و احساس رهایی و آرامش کنند
نه آنکه حضورتان مظهر نا امنی و ترس و بی اعتمادی باشد...

نامِ تو، فقط یک اسم عادی و خالی نیست.
نامِ تو، تمام خوبی‌هاست. نامِ تو، مثل خانه‌ امن است. و آیا دقت کرده‌ای که چه‌قدر اسمِ تو، کنار اسمِ من زیباست؟

به قول جواد منفرد:
مرا از چشم‌ها
انداخت خوبی‌های بی حدم
که دل را می‌زند
چیزی که بی اندازه شیرین است.

شاید خوبیِ نداشتنِ امید این است
که انسان هیچگاه ناامید نمی‌شود
و این چیزیست که این روزها
بیشتر از امید به آن نیازمندیم:
نا امید نشدن.

چطور میشه که همه زیبایی‌ها و
خوبی‌ های جهان توی بوی عطر تو
خلاصه شده؟.️

اتفاقا بحث انتقام و کارما نیست، من متنفرم ازاینکه وقتی برمیگردن که هیچ احساسی ازم براشون نمونده. یه جورایی یه حس جدیدی توم به وجود میاد که هیچ تعریفی واسش ندارم؛ اما باعث میشه با حسرت بهشون نگاه کنم و سیاه سفید ببینمشون. درواقع خوبی‌هایی که به لبخند تبدیل میشن و بدی‌هایی که از چشم به روی گونه‌م سر ریزن.
من از رفتنا و برگشتنا‌ی بی‌جا متنفرم.