واقعا آدم هایی که هیچ وقت به خودآگاهی نمیرسن و نمیشینن فکر کنن که شاید واقعا مشکل از خودشونه و نه کل خلق الله، خیلی بیچاره و ترحم برانگیزن.

بعضی وقتا به این فکر میکنم که از آدما کلا نمیشه ناراحت شد. هر کسی بک‌گراند خانوادگی و تربیتی خاص خودشو داره. ژن هایی که دلیل خیلی از رفتار هاشو توضیح میدن و ناخودآگاهی که منشأ میگیره از تمامی این چیزها و فرد آنچنان کنترلی روش نداره. ولی خب همیشه حوصله و اعصاب موشکافی این مسائل رو ندارم پس فقط نفرت میورزم.