تنها عشقی که ارزش داره ،
عشق به خودتون و اهدافتونه

بقیه ش اختلالات هورمونیه....!

‏برای خلاص شدن از تنهایی رو خودتون تخفیف نذارید ..

عادت کنید؛
خودتون رو به کسی یاداوری نکنید
یادم رفت توجیه خوبی نیست
براش مهم نبودی
تمام!..

اون توجه و محبت‍‍ی که خودت به طرف یاد بدی چیکار کنه
و کِی تورو ببینه و کجا بهت توجه کنه، دوزار نمیارزه.

محبت و توجه، همراه عشق میاد
غریزیه، همه بلدن

دائم خودتونو یادآوری نکنید!


. .

به خودتون شانس دیدن آدمای جدید رو بدید
گوربابای آدمی که شانس با تو بودن رو داشته اما قدر ندونسته!

اگر نمیتونین کسیو دوست داشته باشین
اگر دنبال تفریح هستین
آدما رو حیف نکنین..
با ارزشترین دارایی یه انسان احساس ،قلب و ذوقشه. لطفا کور نکنین...
بذارید آدمی که لیاقت داره کنارشون باشه
شما هم برید با یکی که مثل خودتون دنبال تفریحه

فقط کافیه به درون خودتون رجوع کنین و با خودتون آشتی کنید، و خودتون رو بدون سرزنش و قضاوت بپذیرید و دوست داشته باشید! تا از بین تاریکی دریچه ای از روشنایی و پیدا کنید.

خودتونو دست هر آدمی نسپرید، آدمی که شما رو بلد نباشه روحتـــون رو خسته میکنه!.

دروغ میگید،
برگرده قبولش که می‌کنید هیچ، اگه زخمی هم داشته باشه.. تیمارش می‌کنید، خیلی چیزها دست خودتون نیست، دست دلتونه ...

جناب قبانی میگه «خلف الإهتمام تختبئ کل معانی الحب»، عشق وابسته به یک‌چیزه؛ «توجه». میگه: «اگه کسی بهت گفت دوستت دارم، ولی بهت توجه نکرد، بدون که دوستت نداره. ولی اگر کسی حواسش بهت بود، از غصه‌ت غمگین شد، تو جمع‌ها نتونست بهت بی‌توجه باشه و همیشه پیگیرت بود، حتما دوستت داره.»
خلاصه که اینجوریاس، خودتونو گول نزنید!


. .