یک گلدان گل را رها کن به امان خودش، بعد از چند وقت، حتما می‌خشکد. حالا جای آن گلدان، آدمیزاد باشد، نگویی دوستش داری، دستی از روی محبت بر سرش نکشی، به اوضاع و احوالش نرسی، نازش را نکشی، برایش دلبری نکنی، خبر از احوالش نگیری، هر چقدر هم که محکم باشد، یک جایی می‌خشکد.
می‌خواهم بگویم مراقب گل زندگی‌تان باشید، قبل از آنکه تنها مشتی خاک تهِ گلدانِ زندگی برایتان بماند.
مگر آدمیزاد به چه بند است، جز کمی محبت ؟

Everything has beauty,
but not everyone sees it.

هر چیزی زیبایی خودش رو داره
فقط همه ی آدم ها اون رو نمی بینن...

از اون‌هایی که رفتارشون با همه یکسان نیست خوشم میاد، چون این حس رو به آدم میدن که برای خودشون ارزش قائلن و میدونن با کی باید چه رفتاری داشته باشن و چطور حرف بزنن.

آدمایی که کارای وحشتناک انجام میدن، خودشونم وحشتناکن...

به قانون دنیا اعتماد کن!
وقتی آدمی از زندگیت میره ناراحت نباش.
سیستم دنیا خودش ادمایی که پشت پرده دشمن تو بودن رو حذف میکنه
هیچ رفتنی بی دلیل نیست عزیزمن.

با احترام از نزدیک تا دور به هیچ وجه با من در مورد افراد صحبت نکنید، نه زمانش رو دارم و نه در شخصیت من و شماست، هر کسی هم در مورد من بی‌مهری داره به گوش من نرسونید اگه در توان و وجودش باشه خودش با من در میون میزاره، اگه محبتی هم باشه خودشون بی‌واسطه ابراز میکنند.

یکی پیدا نشد که بخاطرش انقدر مجبور نشیم خط قرمزامون و سفت و محکم حفظ کنیم، تا بدون اینکه دائم بهش گوشزد کنیم که این و حدومرز منه، خودش بدونه و کنارش حس امنیت کنی و دائم در حال ترس از آسیب نباشی.

تمام تلاشش این بود که به کسی آسیب نرساند اما خودش هزار زخم از عزیزانش داشت.

کسی که شناخت خوبی از خودش داره از تعریف خیلی جوگیر، و از تحقیر خیلی دلگیر نمیشه.

در نهایت آدمی‌زاد می‌فهمد که هیچکس به رنج او اهمیت نمی‌دهد و زخمش برای هیچکس جز خودش درد ندارد.