کاش لااقل یک‌هزارم گوشه‌ی چشم‌ت به من بود. من همون‌جا برای خودم خونه می‌ساختم.

این‌که من رو در مقابل خودت بی‌دفاع ببینی و بهم زخم نزنی مَردی. باورت نمی‌شه چه خون زیادی از من رفته. ضعیف و آروم درحال جان دادنم و چاقویی که خودم بهت هدیه کرده بودم توی قلبمه. حالا درد درخت رو بهتر می‌فهمم که چطور وقت سقوط دید جنس تنه‌ی تبر از جنس خودشه. و هیچ دردی بالاتر از این نیست که ببینی از خودی خوردی و غریبه توش نقشی نداشته. و درنهایت هرکسی مارو زمین زد، به هوا بُرد.

گاهی به خودم می‌آیم و می‌بینم که هنوز چه امیدهایی به مکالمه با تو دارم؛ امیدهایی به گور رونده.

•
احساس غریبی نکنید ، همه‌ی ما شب‌ها یک جورِ خودمان ناراحتیم ، غریبیم ، تنهاییم ولی در پایان همه‌ی این‌ها در اعماق وجودمان به نور سپیده دم امید داریم به صبح شدن .

♡

این اخلاقمو خیلی دوست دارم...
اینکه سر مشکلاتم آدم پررویم!
میشینم غصمو میخورم ناراحتمو میشم اما بعدش جوری بلند میشم و با نسخه جدیدی از خودم ادامه میدم که تا دو روز پیش لب پرتگاه فروپاشی بودم.
آره شاید بزرگترین ویژگیم همین باشه:
ادامه دادن اونم وقتی که ادامه دادن محاله.

خیلی مراقب خودمم که همین‌قدر ذوقی که برام از زندگی باقی مونده توی وجودم نمیره چون خوب می‌دونم ذوقم که بمیره خیلی‌هارو کور می‌کنم.

I need to remind myself that I’m still young, and I’m continuously learning and growing.

باید به خودم یادآوری کنم که هنوز جوانم و به طور مداوم در حال یادگیری و رشد هستم.

نباید فراموش میکردی که من
تو روزهایی که دست خودم رو رها کرده بودم ، دستای تو رو محکم‌تر گرفته بودم .!!
• |.|

سردرد، معده درد و درد دست چپم بخاطر حرف‌هاییه که ریختم تو خودم، حرف‌‌هایی که باید فحش میشدن تو روی یه سری آدم که سرم درد نگیره، تهوعی که باید خالی میشد تو روی یه تعداد که معده درد نشه، قلبی که یه تعداد شکستنش و تهش گفتن تو چقدر کم ظرفیتی.

عکس بچگیای دوست پسرمو گذاشتم پروفایلم
‏بابام فکر کرده عکس بچگیای خودمه ازش اسکرین شات گرفته اونم گذاشته پروفایلش :))))))