دردمندیم
و درد؛
یا خودمانیم
یا بودنمان...

باید دل‌ببندم و نَمانم
باید بخواهم و بگذرم
باید دلم پیش #تُ باشد
و خودم نباشم
خودمانیم؛
چقدر سخت است
دوست داشتنت...


. .

- خودمانیم بگو..‌
چه بلایی سرِ من آوردی ،
که غزل ها همه از سمتِ شما می گذرد؟!

#یونس_مقصودی

✿ کپشن خاص ✿

باید دل‌ببندم و نَمانم
باید بخواهم و بگذرم
باید دلم پیش تو باشد
و خودم نباشم
خودمانیم؛
چقدر سخت است،
دوست داشتنت...

#علی_سید_صالحی

هنوز هم آن جای دنج
کناره پنجره یِ کافه یِ قدیمی
با کپ های ریز خودمانی
من با تو با همان ظاهره قدیمی

فرستنده :‌ مهدی نوروزی

خودمانیم رفیقان به کسی بر نخورد
هر هوس را به غلط عشق حسابش کردیم

خودمانیم رفیقان...به کسی برنخورد...
هرهوسی رابه غلط عشق معنانکنیم...

درمسیر هر گناه که میروی خدا دستهایت را محکم تر گرفته است!
باورش سخت است؟؟
تو اما یک کودک بازیگوشی..دستت را محکم میکشی ومیدوی..اختیار هم که داری!
خدا اما همانجا منتظرت میماند.
دیر نکن.. !
خدا همیشه همانجاست!
تو اما هیچگاه همان کودک نخواهی ماند.

لنا نوشت:گاهی ما لنگ خودمان میمانیم! خودمانیم که به خودمانیم برنمیگردیم!

دلم ب اندازه ی تمام وزن اینروزهام گرفته ...ودلم گریه داره......
نمیدونم چه حکایتیه بین همیشه ی این حالم با بی کسی های مکرر!!!
نمیدونم چرا دلم اینقدبغض داره!!
همه ی صداها سرده وبه طرزعجیبی غریبم میون خودمودنیام!!نمیدونم چراهروقت اینجوری میشم احساس غربت میکنم....
احساس آدمی ک سالهاست میون روزهاش فقط کلمه ها وصداها رومیشنوه وکسی نمیفهمه اون چی مگه!!
انگار تو1جای دنیام موندم!!گرچه هرروزخودمومتقاعدمیکنم که حوصله داشتن کسی روندارم،وجنگ و دعوا،بکش ونکش تورابطه رونمیخوام وحوصله ی حتی کل کل عاشقانه روندارم وبه هزاران دلیل پذیرشم تعطیل شده!!
اماوقتی اینطوری ام خالی وغریب دلم کسی رومیخواد که بفهمه غصه هامودردهامووتمام لحظه هایی رو که اشک رودلمه وناآرومم...گرچه که مدتهاست ناامیدم ازاینکه کسی بفهمه چی میگم!!
نمیدونم چراچندیست دلم میخواد کسی بیادوهیچی نگه هیچی نگم امابدونه که لازمش دارم بدونه چقدازتوداغــــــــــــــونم......
میدونی،قسمت غم انگیز داستان زندگی بی سروته من بی حمــــــایتیه مدامه....که تمام استخون هام قیژقیژ فریادمیزننش!!
هیچ چیزمدام نیست وهیچ چیزراعادت نباید؛همه روزی می آیندوروزی آنقدرسخت میروند که توباورت نیست که چگونه رفتند!.... این قسمت نمایش نامه ی بی شخصیت ما فقط خودمانیم و سن و پرده ی نیوفتاده ای که کشیدنش را آرزو مندیم

ندگی سخت است! قبول.
روزگاری بد است! قبول.
حالا چرا مردم بایک دیگر بد اند؟
چرا بی وفایی ها زیاد اند؟
چرا دلشکستن ها زیاد شده اند؟...
چرا همه ی مان در عین حال که اطرافمان پر از آدم های جورواجور است. تنهاییم!!!
چرا دروغ هایمان زیاد از حد اند؟!
چرا دیگر کلمه ی دوستت دارم برایمان تکراری شده است؟
تکرار این کلمه به دروغ آنقدر زیاد شده است که دیگر یک دوستت دارم را از ته قلب را هم باور نمیکنیم!
دلیلش خودمانیم که آنقدر دوستت دارم های الکی به یک دیگر گفته ایم که وقتی کسی به ما می گوید دوستت دارم . دیگر باور نمی کنیم
بیایید دروغ هایمان را کم کنیم تا حداقل زندگی برای خودمان راحت تر و دلچسب تر باشد