سن ۱۸ تا ۲۵ سالگیه آسون نیست!
اشتباه میکنید،سقوط میکنید،
شکست میخورید،متوجه مسائل میشید،
دوستای واقعی رو میشناسید و
خیلی از دوستاتونو رو از دست میدید،
با واقعیت رو به رو میشید،
قلبتون بارها میشکنه،
خودتون رو از دست میدید
و قوی‌تر میشید و این بهترین
سال‌های زندگی شما هم هست؛
درست مثل الماسی که تراش داده میشه
ولی یادت باشه
الماس هیچوقت نمیشکنه


. .

متاسفم که اینو میگم
اما باور کنید یار خوب تمام ماجرا نیست
شما علاوه بر یار خوب نیاز دارید به پول، فرهنگ، درک شدن از جانب خانواده، شغل امن و پردرامد، هوش اجتماعی، رفاقتهای درست و قابل اعتماد...
هیچکدومش هم فقط با داشتن یار خوب درست نمیشه.
با یار خوب، نهایت کمتر واسه نداشته هاتون غصه میخورید!

جونم ‌واستون بگه که
این همه حرص حرف دیگران رو نخورید
به قول مولانا:
«او همه عیب تو گیرد تا بپوشد عیب خود»


. .

انقدر حرص حرف و حدیث‌هایی که پشت سرتون می‌زنند رو نخورید
به‌ قولِ جناب مولانا:

« او همه عیب تو گیرد تا بپوشد عیب خود »

ولی گول نخورید؛ من خودم دیدم چشماش هم دروغ میگفتن

.࿐

من ۱۳ سالم بود نمی‌دونستم این وری دستشویی بشینم یا از اون ور بعد این اینجوری تا تهش بخونید حسابی جا می‌خورید...

از چیزی که براتون مهمه راحت دست
نکشید شاید این جنگیدن تاوان سختی
براتون داشته باشه اما بعدش دیگه
حسرت نجنگیدن رو نمیخورید

.࿐

یه جا خیلی قشنگ نوشنه بود:
سن 17 تا 25 سالگی آسان نیست. شما دوستایِ خودتون رو از دست می‌دید، اشتباه می‌کنید، سقوط می‌کنید، شکست می‌خورید، متوجه مسائل مهمی می‌شید، با خیلی از واقعیت‌ها رو به رو می‌شید، خودتون رو از دست می‌دید و ورژن جدیدی از خودتون رو پیدا می‌کنید و قوی‌تر از قبل می‌شید. در عین حال، این سال‌ها بهترین سال‌های زندگیِ شماست.

.࿐

مطمئنم ۹۰ درصدتون هروز و هرشب غذا های تکراری درست میکنید و میخورید سر همینه هیچ اشتیاقی برای آشپزی یا میل غذا نشون نمیدید، بخدا غذا فقط برنج نیست نمیدونم صبحونه فقط نون پنیر نیست بی نهایت غذای خوشمزه داریم بیا اینجا هروز یه غذای جدید درست کن لذت ببر از زندگی.

تو کتاب کیمیاگر بطورِ یقین نوشته:
«آنچه قسمتِ توست، از کنارت نخواهد گذشت»

واسه چیزای از دست رفته غصه نخورید، ‏یا برمیگرده یا اگه نمیرفت، فقط باعث آسیب رسیدن بهتون میشد...