اگر دعا كردم اجابت كردي

و اگر از تو خواستم عطايم كردي

اگر فرمانبرداري كردم قدر داني نمودي

و اگر شكرت كردم افزودي

همه اينها را

اي مهربان ترین مهربانان

و اي معبود من

شكرگزار كدام يك از از نعمت هايت باشم

كه نه شمار آن را توانم و نه زبان بيان آن را

اي معبود، من را به سبب گناهانم

رسوا مكن

و نعمتت را از من سلب مكن

خدا من را به چه كسي وا مي گذاري؟

به خويشاوندي كه قطع نظر از من كند

يا بيگانه اي كه با من ترشرويي كند

يا كساني كه خوارم شمردند

نه تو پروردگار و صاحب اختيار مني

به تو شكايت مي برم از غربت غريبانه خود

پس به حقيقت نتوانم بشمارم نعمت ها

و منت ها و بخشش هاي گرامي ات را

اي تويي كه عطايم نمودي، بي نيازم كردي

ياورم شدي

عزيز داشتي، عافيتم دادي، پابرجايم كردي

و اما اينك منم معترف به گناهان خود .

آري من هستم كه بد كردم خطا و ناداني نمودم.

منم كه فراموشكارم و خلف وعده مي كنم

پیمان می شکنم الهی........

تو اجابت كني بيچارگان را

و شفادهي بيماران را

ترحم کنی خردسالان را

و یاوری کنی سالخوردگان را...

آهسته

كشدار

بر آرزوهاي خويشا خويشم

با گرده اي از زخم

آماسيده

متورم ...

به تورق تاريخ

مي نگرم

و خوني را كه به لبها مي رسد ،

مي بوسم ...

اگر بايد زخمي داشته باشم
كه نوازشم كني
بگو تا تمام دلم را
شرحه شرحه كنم

زخم ها زيبايند
و زيباتر آنكه
تيغ را هم تو فرود آورده باشي
تيغت سحر است و
نوازشت معجزه
و لبخندت
تنظيمي از قواره نور
و تيمار داري ات
كرشمه اي ميان زخم و مرهم

عشق و زخم
از يك تبارند
اگر خويشاونديم يا نه
من سراپا زخمم
تو سراپا
همه انگشتِ نوازش باش ..

صِلْ رَحِمَكَ وَ لَوْ بِشَرْبَة مِنْ ماء، وَ أَفْضَلُ ما تُوصَلُ بِهِ الرَّحِمُ كَفُّ الأَذى عَنْه »
پيوند خويشاوندى را برقرار كنيد گرچه با جرعه آبى باشد، و بهترين پيوند خويشاوندى، خوددارى از آزار خويشاوندان است.


امام رضا(ع)