نمی دانم که با او می شود ما شد؟
کسی این جمله را پرسید؟
چه باید گفت؟

درونم حس تردیدیست
مرا حتی دگر خود هم نمی فهمد !
میانِ لحظه ای خواهم که ما باشم
دمی دیگر ز دنیا می گریزم تا که تنها شَم

درونم حس تردیدیست
نمی دانم پر از دلبستگی هستم؟
و یا دنبالِ تن پوشی برای خستگی هستم؟

چرا احوالِ عالم را نمی فهمم؟
برایَش خاطرم همچون قراری بی ثمر باشد
به من دلبستگی بخشید و دنیا را ز کامَم بُرد
مرا دلبستگی بگرِفت و دنیایَش به نامم خورد !

چه باید گُفت؟
گمانم بایَدَش در آسمانِ فکرِ دیگر خُفت . . .

بیا قدری رها باشیم
بیا از مالِکیَت ها جدا باشیم
گمانم بی تعلّق زندگی زیباست
وطن در من تمامِ هستیِ دنیاست

مرا وابستگی پوچ است
نشانی در رسیدن نیست

من آنم،
مرغِ افکارم
دَمادَم در پِیِ کوچ است

.محسن محمودنیا

ای بَسا بیدارْ چَشمِ خُفته‌دل
خود چه بیند
دید اَهْلِ آب و گِل؟
آن کِه دلْ بیدار دارد،
چَشمِ سَر
گَر بخُسبَد
بَرگُشایَد صد بَصَر
گَر تو اَهْلِ دل نه‌یی،
بیدار باش
طالِب دل باش و در پیکار باش
وَرْ دلَت بیدار شُد،
می‌خُسب خَوش
نیست غایِبْ ناظِرَت از هفت و شَش ...


"مولانا

•
اونجا که سیمین بهبهانی میگه:

خُفته است در تنم همه رگ‌ های آرزو ..

「♡」

- دو چشمت باغِ بادامَند انگار
دو صبحِ خُفته در شامَند انگار

دو کافر کیش در ظاهر مسلمان
رباعی هایِ "خیامَ"ند انگار...

#سعید_بیابانکی

اگر آنکه رفت
خاطره اش را می بُرد
فرهاد سنگ نمی سُفت!
مجنون آشفته نمی خُفت!
حافظ شعر نمی گفت!