سنم که کمتر بود؛ کوچمون حکمِ بهشت رو برام داشت.
گذشت و از همه‌ی دنیا، خونمون شده بود پناهم. رفته‌رفته، کنج اطاقم شد نقطه‌ی امنم و تهش رسید به گوشیم.
اما این‌روزها، تنها جایی که احساس راحتی می‌کنم؛ خیالمه.
با این‌همه، وسعتی که خیالم داره؛ حتی کوچمون هم نداشت‌!

سلامتی رفیقی که پیشم نیست ولی توی قلبمه، به یادم نیست ولی بیادشم، بی خیالمه ولی همیشه
 "تو خیالمه"