‏یه مصاحبه میدیدم با دیوید کسلر که نویسنده‌ایه که از غم بعد از دست دادن و عزاداری مینویسه و این حرفش خیلی به دلم نشست. گفت خیلیها از من میپرسن کدوم غم از دست دادن بدترینه؟
ایا مرگه؟
طلاقه؟
ایا پس خوردن و ریجکت شدن دائمیه؟
کدوم بدترینه؟ ‏
و من همیشه جواب میدم:
غم تو.
غمی که تو داری تجربه میکنی از همه‌ش بدتره.
مال بقیه رو فراموش کن اون حسی که تو‌ داری از همه بدتره.»
و چون غم هر کدوم ما از نوع بدترینه، امیدوارم یا تحملش رو داشته باشیم یا به قول یلدا سیدی،
کاش عزیزم
اگر به غم
مبتلا شدی
پناهی هم داشته باشی...

دیگه از ما
گذشته که‌ بخوایم،
سنگ صبور
کسی باشیم،
ما همین که
حرفای توی
کله‌ی خودمون‌رو
هنوز میتونیم
تحمل کنیم،
خیلیه!

. .

فرق تو با بقیه خیلیه خیلی ...
بیا جون ازم بخواه دل چیه لیلی

فرق تو با بقیه خیلیه خیلی ...
بیا جون ازم بخواه دل چیه لیلی

‏بین این همه آدم یکیو از ته دل دوست داشتن خیلیه ها ! خیلی

خیلیها میخواهنداول به آسایش و خوشبختی برسندبعدبه زندگی بخندندولی نمی دانندکه تا به زندگی نخندندبه آسایش و خوشبختی نمیرسند

قهر میکنیم
تا بفهمانیم دوستش داریم
گریه مےکنیم
تا بگوئیم دوستش داریم
مےرویم تا بفهمد
دوستش داریم

خیلیها عاشقند
اما شاید مترجمان خوبے نباشند

کاش
دوستت دارم ،
همان دوستت دارم ساده بود.....

یک واحدی هم هست به اسم چشم، خیلیها از این واحد میفتن !

قهر می کنیم تا بفهمانیم دوستش داریم
گریه می کنیم تا بگوئیم دوستش داریم
می رویم تا بفهمد دوستش داریم
خیلیها عاشقند،
اما شاید مترجمان خوبی نباشند
کاش دوستت دارم ،
همان دوستت دارم ساده بود

خیلیها حرفاشونو براتون می نویسن و پاک میکنن. بعضی وقتا شما هیچوقت از حس آدم هایی که دوستتون دارن باخبر نمیشین