به خودت میای می‌بینی آدمایی که برات ارزشمندن، بخاطر ارزشیه که خودت بهشون دادی؛ نه چیزی که خودشون داشته باشن....

اون موقعی که تو به خودت میای میبینی کیو چیو از دست دادی؛
که من دارم
غذای مورد علاقه ی یکی
دیگه رو یاد میگیرم...

آرررررررررررررررررره...

یه سطح از آرامش درونی هست که وقتی بهش میرسی دیگه حاضر نیستی به هیچ قیمتی از دستش بدی؛ این آرامش حاصل کلی جنگ روانی داخلی با خودت و آدمایی اطراف بوده؛ وقتی بهش دست پیدا کنی ارزشش رو میدونی چون میدونی یه سری چیزارو از دست دادی؛ یه کسایی رو پشت سر گذاشتی که خیلی دوسشون داشتی تا بالاخره به این آرامشه برسی بخاطر همین تو موقعیتی قرار نمیگیری که آدما؛بحث ها یا معاشرت باهاشون این آرامشو ازت بگیرن..!