من خسته‌تر از اونی هستم که هربار خودم رو بهت ثابت کنم. اگر بهم اعتماد داری، ازم توضیح نخواه، باورم داشته باش.

الانم دوسش دارم !
ولی شوقشو ندارم !
اونوقتی که هم دوسش داشتم
هم شوقشو داشتم
نشد ..

رقابتی نیست، چیزهایی که من بخوام تو نمیتونی داشته باشی، چیزهایی هم که تو داری من دلم نمیخواد داشته باشم.

رفیق می‌خواستم بهت بگم
شاید فکر کنی دردی که امروز روی دوش‌ت سوار شده و نای قدم برداشتن توی زندگی رو ازت
گرفته، با درد باقی آدم‌ها فرق داره!
قبول دارم که آثارِ تحمل رنجِ هر کسی، به خاطر
روحیاتی که داره منحصر به خودشه
اما اون غمی که امروز توی وجود تو نهفته، پیش از تو با آدم‌های زیادی پنجه توی پنجه شده!
تو یکمین نفر نیستی
هیچ دردی نیست که تنها یک نفر
اون رو چشیده باشه...
خبر بد اینکه رنج آدمیزاد هیچوقت تمومی نداره
و خبر خوب اینکه خیلی از آدما با وجود غم و درد و اندوهِ تو، زنده موندن و ادامه دادن و
البته خیلی‌ها شکوفا شدن!
ساده بگم تنها نیستی
تنها نیستیم ...

#علی_سلطانی

و در آخر نمیشه با دوس داشتن زیاد کسی رو تغییر داد.

در آخرین خط نامه ی خداحافظی‌اش نوشته بود:
«دلم با رفتن نبود، اما دیگر راهی نداشتم.»

کم‌کم دارم میفهمم که بزرگ شدن چه اشکال‌هایی دارد؛ وقتی به آرزوهایی که در کودکی داشتی میرسی، میبینی آن‌قدرها هم که فکر میکردی جالب نبوده‌اند.

‏و چقدر همون‌جا گناه داشتم که مقصر همه چیز تو بودی، ولی من گردن گرفتم تا از دستت ندم.

میخوام راه برم انقد راه برم که دیگه پاهام رو حس نکنم و وقتی از نفس افتادم و داشتم به زور قدم بعدی رو برمیداشتم تازه شروع کنم به دوییدن، میخوام به خودم ثابت کنم تو بدترین شرایط بدتر از اون هم هست و من باید قبولش کنم، چون چیزی که منو نکشه، بی‌شک قوی‌ترم میکنه.

رازش اینه اصلا وقت نداشته باشی فکر کنی.