‏ببخشید قصد جسارت نداشتم قصدم توهین بود.

دوستم داشتی اما نه آنقدر که برایم بجنگی، دوستت داشتم همانقدر که برایت در جنگ‌ها بمیرم.

هنوز هم نمیتونم قبول کنم منی که انقدر دوستت داشتم رو چطور این همه مدت بازیچه خودت کرده بودی.

" کلّما احتجتُ أمانًا دلّنی قلبی علیک "

هرگاه به امنیت نیاز داشتم
قلبم تو را نشانم داد 🫀

♡

من به دوست‌داشتنِ هیچکسی نیازی نداشتم. اما تو اولین و آخرین کسی بودی که دلم می‌خواست دوستم داشته باشد.

چقدر من تو رو دوست داشتم و چقدر تو من رو بخاطر این دوست داشتن اذیت کردی.

الانم دوسش دارم !
ولی شوقشو ندارم !
اونوقتی که هم دوسش داشتم
هم شوقشو داشتم
نشد ..

در آخرین خط نامه ی خداحافظی‌اش نوشته بود:
«دلم با رفتن نبود، اما دیگر راهی نداشتم.»

‏و چقدر همون‌جا گناه داشتم که مقصر همه چیز تو بودی، ولی من گردن گرفتم تا از دستت ندم.

میخوام راه برم انقد راه برم که دیگه پاهام رو حس نکنم و وقتی از نفس افتادم و داشتم به زور قدم بعدی رو برمیداشتم تازه شروع کنم به دوییدن، میخوام به خودم ثابت کنم تو بدترین شرایط بدتر از اون هم هست و من باید قبولش کنم، چون چیزی که منو نکشه، بی‌شک قوی‌ترم میکنه.