‏و کاری که توش بهترین بودم؛ دوست داشتن آدم‌ها و چیزهای اشتباه بود.

دوست داشته شدن از سمت کسی که حسی بهش نداری هیچ حس خوب و خوشایندی نداره! پس از دوست داشتن کسایی که دوستت ندارن دست بردار!

پول همه چیزه، دلیل روان سالم، دلیل سلامت فیزیکی، دلیل شاد بودن، دلیل ذهن باز داشتن، دلیل بالا بردن سطح سواد، دلیل جایگاه اجتماعی، دلیل امنیت.

ختمِ کلام دوست داشتن
فقط اونجا که جناب مولانا میگه:
«من زخم تو را به هیچ مرهم ندهم»

چه میدونم، حتما دوست داشتنی نیستم دیگه، وگرنه چطور ممکنه یه نفر هم نباشه که برای بودن کنار من تلاش کنه؟

فرق من با پارسال اینه که تلاش بیهوده برای نگه داشتن آدم‌ها تو زندگیم نمیکنم، کسی که بخواد کنارم میمونه، کسی هم که نخواد میره، نیازی به آدمی که قلبش با من نیست ندارم.

آدم‌ها و دغدغه‌هاشون با هم بزرگ می‌شن. تو تا دیروز برای نداشتن اون اسباب‌بازی گریه می‌کردی، امروز برای نبودن اون آدم، اون کار، اون دلخواه گریه می‌کنی. چیزی تغییر نکرده، فقط اون ماهیت‌ بزرگ‌تر شده.

دوست داشتن واقعی چیه؟ غیرِ اینه که تاریکی‌ها، صفات بد و ضعف هاشو بدونی و همچنان بیشتر از روزهای قبل دوسش داشته باشی؟

باور کن تو این دنیا هیچ چیز به اندازه دوست داشتن تو نتونست ضعیفم کنه.

من به دوست‌داشتنِ هیچکسی نیازی نداشتم. اما تو اولین و آخرین کسی بودی که دلم می‌خواست دوستم داشته باشد.