از اون آدم‌هایی شدم که بین کم و هیچی، هیچی رو انتخاب میکنم، دیگه نه‌ توان آدم‌های نصف و‌ نیمه رو دارم، نه رفاقت‌های یکی دو‌ روزه، نه هر نوع رابطه انسانی نصف و‌ نیمه، ترجیحم اینه نداشته باشمشون، نداشتن خیلی از چیزها بهتر از نصف و‌ نیمه داشتنشونه مخصوصا آدم‌ها.

‏از اون آدمایی شدم که بین کَم و هیچی، هیچی رو انتخاب میکنم!
دیگه نه توان آدم‌های نصف و نیمه رو دارم، نه رفاقت های یکی دو روزه، نه هر نوع رابطه‌ی انسانی نصفه و نیمه!
ترجیحم اینه نداشته باشم!
نداشتن خیلی از چیزا، بهتر از نصفه ونیمه داشتنشونه، مخصوصا آدم‌ها…!

متاسفانه اطرافیانم هیچ‌وقت متوجه نشدن که وقتی بابت رفتارشون ازشون توضیح می‌خوام بخاطر دوست داشتنشونه، بخاطر این‌که می‌خوام نگهشون دارم وگرنه که گوربابای هرکی هرکاری که کرد.


. .

‏لذت یه سری چیزا به نخواسته، داشتنشونه، انگار اگر بخوای و داشته باشیشون، بیشتر خوشیش از بین میره، اتفاقات کوچیک یهویی دوست داشتنی