چه میدونم، حتما دوست داشتنی نیستم دیگه، وگرنه چطور ممکنه یه نفر هم نباشه که برای بودن کنار من تلاش کنه؟

بشین تا یکی اندازه من دوست داشته باشه ،توعه دوست نداشتنیو..

سال داره تموم میشه ولی مهم اینه که کی برات موند! کی باهات راه اومد! کی تلاش کرد که خنده بیاره روی لبات وقتی که از غصه بریده بودی!
کی قدر بودنت رو دونست و کی دوستت‌ داشت وقتی که اصلا دوست داشتنی نبودی!
"پس همونو نگه دار...!"

هرچقدرم دوست داشتنی باشی، ولی از درون به این باور نداشته باشی، در پی کسایی میری که حقیقت تورو نمیخوان و دیدی که تو به خودت داری و بهت دارن!

تو دوست نداشتنی نیستی! فقط آدمایی کنارتن که دوست داشتن و بلد نیستن.

آدمهایی با عزت نفس قوی، از تعریف و تمجید دیگران احساس دوست داشتنی بودن و باارزش بودنشون رو شارژ نمیکنن، و از دوست نداشته شدن هم به خودشون و خودارزشمندیشون شک نمیکنن! اونها از درون احساساتشون به خودشون در مطمئن ترین حالت ممکنه.

درد اونجاست که بعضی اوقات محیط سمی ازت یه آدمی میسازه که، خود تو از اون نسخه ای که بهش تبدیل شدی رنج میکشی! و خودت رو سرزنش میکنی بابت چیزی که نباید بهش تبدیل میشدی! ولی این نسخه دوست نداشتنی تنها نسخه ایه که باعث میشه توی اون محیط دَوام بیاری!

احساس دوست نداشتنی بودن با چمدون اومده و فکر کنم قصد رفتن هم نداره. چخه.

نگید من محبتم رو زبونم نیست تو رفتارمه! اگر بلد نیستید یاد بگیرید! آدمیزاد «باید»بشنوه که دوست داشتنیه، زیباست و عزیزه!

من دوست داشتنی رو میخوام که غم‌هام رو از یادم ببره، نه اینکه خودش بشه غم جدیدم.


«‌‌پروکسی | پروکسی | پروکسی »
«‌‌پروکسی | پروکسی | پروکسی »