هر اشتباهی که تو زندگیت کردی؛ به احتمال زیاد در اون لحظه بهترین کاری بوده که میتونستی انجامش بدی.
هر انتخابی که تو زندگیت کردی؛ به احتمال زیاد بهترین تصمیمی بوده که میتونستی انتخابش کنی.
هر راهی که تو زندگیت رفتی به احتمال زیاد بهترین راهی بوده که میتونستی ازش عبور کنی.
و هر حسی که داشتی؛ به احتمال زیاد قوی‌ترین چیزی بوده که قلبت بهش باور داشته.
پس حسرتِ هیچی رو تو گذشته نخور! تو اون لحظه بهترینِ خودت بودی..
خود بی تجربه‌یِ گذشتت رو قضاوت نکن، همین.

کوتاه بگم :
اگه توان رسیدن بهش رو نداشتی؛ خدا فکرشو تو سرت نمی‌نداخت.

گاهی باید کَند و رفت...
از آدم‌هایی که دوستشان داشتی؛
از مکان‌هایی که آنجا زندگی کردی؛
از هرآنچه دلبستگی داشتی؛
گاهی باید کَند و رفت...
و آنچه ماندنیست را جا گذاشت؛
مثل یاد، مثل خاطره، مثل لبخند؛
رفتنت
ماندنی و با ارزش می‌ شود؛
وقتی که باید بروی، بروی؛
و ماندنت پوچ و بی‌‌فایده است؛
وقتی که نباید بمانی، اما بمانی...!

از یه سنی به بعد غم‌ها دیگه برای نرسیدن و نداشتن نیست. بلکه برای اینه که اون زمانی که واقعاً می‌خواسته‌ای، نرسیدی و نداشتی؛ و حالا که رسیده‌ای و داری، می‌بینی چه‌قدر غم‌انگیزه که دیگه هیچ مزه‌ای نمی‌ده.

چند وقت پیش ﯾﻜﯽ ﺍﺯ ﺑﯿﺖ ﺍﻟﻤﺎﻝ 3000 ﻫﺰﺍﺭ میلیارد ناقابل برداشت و رفت و دیگه هم برنگشت...��

و اون یکی 12000 ﻣﯿﻠﯿﺎﺭﺩ برداشت ﻭ ﺭفت ودیگه هم برنگشت...��

خلاصه هرکدوم یه برداشتی؛
بدون هیچگونه برگشتی...!��


اما.....

30 ﺳﺎﻝ ﭘﯿﺶ، ﭘﺸﺖ ﻣﯿﺪﺍﻥ ﻣﯿن، ﭼﻨﺪ ﻧﻔﺮ میخواستن با جونشون ﻣﻌﺒﺮ ﺑﺎﺯ ﻛﻨﻨﺪ....

یکیشون ﭼﻨﺪ ﻗﺪﻡ ﻛﻪ ﺭﻓﺖ ﺑﺮﮔﺸﺖ...!

همه فکر کردن ترسیده...!

بعد ﭘﻮﺗﯿﻦ ﻫﺎﺵ ﺭﻭ درآورد؛ ﺩﺍﺩ ﻭ ﮔﻔﺖ:

«همین دیروز ﺍﺯ ﺗﺪﺍﺭﻛﺎﺕ ﮔﺮﻓﺘﻢ
حیفه، مال بیت الماله»

ﺑﻌﺪ ﭘﺎﺑﺮﻫﻨﻪ ﺭﻓﺖ ﻭ اتفاقا اونم ﺩﯾﮕﻪ ﺑﺮﻧﮕﺸﺖ....!
������������������