‌همونجایی که محمود درویش می گه :
لتعیش براحة بال ؛
اسکت کأنک لم تفهم شیئاً ،
وتجاهل کأنک لم ترَ أی شیء ،
وابعد بهدوء کأنک لم تعرف شیء.

با خیال راحت زندگی کن؛
طوری سکوت کن
که انگار چیزی نمی فهمی
نادیده بگیر انگار چیزی ندیده ای
و آرام دور شو
انگار چیزی نمی دانی...

"Appreciate those who love you, help those who need you, forgive those who hurt you and forget those who leave you."

"از کسانی که شما را دوست دارند قدردانی کنید، به کسانی که به شما نیاز دارند کمک کنید، کسانی را که شما را آزار داده اند ببخشید و کسانی که شما را ترک می کنند فراموش کنید."

فروغ فرخ‌زاد :

شکل سرگردانی ِمن بود
بوی غم می‌داد چشمانش 🤍

♡

And sometimes only you know;
how ruined
How unrevivable and
How blind whistle...!

و گاهی فقط خودت میدانی؛
چقدر ویرانه ای
چقدر غیر قابل احیا و
چقدر سوت کور...!

آدم‌هایی که داغ عزیز دیدن رو از نزدیک ملاقات کردین؟ یه ترکیب بی‌تفاوتی و غمی تو چهرشونه که منو خیلی میترسونه. ارتباط داشتن با این آدما هم خیلی سخته، یبار تو زندگیشون تا ته سیاهی و غم رفتن و دووم آوردن، همین تجربه شجاعشون کرده و بهشون یاد داده هر درد و فقدانی رو میشه تحمل کرد.

"When you face difficult times, know that challenges are not there to destroy you. They're there to promote, increase and strengthen you."

"وقتی با زمان های سختی روبرو می شوید، بدانید که چالش ها برای نابودی شما وجود ندارند.
چآنها برای ارتقا، افزایش و تقویت شما هستند."

شاید به سرگردانی‌ام دنیا بخندد!
موجی که عاشق می‌شود ساحل ندارد ...🤍


#مهدی_فرجی

قشنگ ترین جمله ایی که امروز میخونی:

تو چه میدانی؟ که من برای یکبار
برخاستن، چند هزار بار فرو ریخته ام...
• |.|

زیباترین انسان‌هایی که تاکنون شناخته‌ام آن‌هایی بودند که شکست خورده‌ بودند، رنج می‌کشیدند، دچار فقدان شده بودند و با این حال راه خود را از اعماق درد و رنج گشودند و بیرون آمدند. این افراد حسی از قدردانی، حساسیت و فهم زندگی داشتند که آن‌ها را پر از دلسوزی، ملایمت و درک عمیق عاشقانه می‌کرد. زیبایی این افراد اتفاقی نبود.
‌
#الیزابت_کوبلر_راس

این نوشتهٔ الیزابت کوبلر رو عمیقاً دوست دارم و درکش می‌کنم؛ می‌گه:
«زیباترین انسان‌هایی که تاکنون شناخته‌ام آن‌هایی بودند که شکست خورده‌ بودند، رنج می‌کشیدند، دچار فقدان شده بودند و با این حال راه خود را از اعماق درد و رنج گشودند و بیرون آمدند. این افراد حسی از قدردانی، حساسیت و فهم زندگی داشتند که آنها را پر از دلسوزی، ملایمت و توجه عمیق عاشقانه می‌کرد. زیبایی این افراد اتفاقی نبود.»