صدایم زد...
برگشتم...
بعد بدون مقدمه گفت:
"منو بخواه..."
این اولین باری بود که جمله‌ای دستوری، هیچ ترسی نداشت و بلعکس،
برایم گوارا بود...
می توانستم برای این درخواستش بمیرم...

#حمید_جدیدی

« همچو شاهی که شبی کشورش آشوب شده
شیوه ی شورش چشمان تو شیدایم کرد »
-کیهانی
. .

صدایم کن
با جیغ قرمز لب هایت
تساوی حقوق
توالی بوسیدن ست

به تو اعتماد دارم آن‌هم در زمانه‌ای که حتی از تصویرم در آینه می‌ترسم.
به تو اعتماد دارم چرا که هیچ‌گاه تنهایم نگذاشتی... حتی در روزهایی که با دلم لج کرده بودم و صدایت نمی‌زدم.
به من اعتماد کن؛ من که خودم را به تو سپرده‌ام و می دانم آن‌قدر واقعیت داری که کابوس‌هایم را نیز عاقبت به خیر می‌کنی.
به من اعتماد کن، قول می‌دهم که امروز از دیروز عاشق تر باشم و فردا...
فردایم را تو بساز.


. .

صدایم کن،
وقتی صدایم می‌کنی یادم می‌آید که هنوز زنده‌ام.

تو با کدام زبان
صدایم می‌زنی...
سکوت تو را لمس می‌کنم...
به من که نگاه می‌کنی...
به لکنت می‌افتم...
زبان عشق سکوت می‌خواهد...
زبان عشق واژه‌ای ندارد...
غربت ندارد..‌!

#نزار_قبانی

و چشمانش افق ممتدی،
از دیروزم به فردایم..

. .

صدایم کن و شکارم کن و چه کارم کن؟ همان آن.

اونجا که وحید عیسوی میگه:

من همانم که به دادم کسی جز من نرسید
من همانی که صدایم به رسیدن نرسید...

فروغ فرخزاد تو یکی از نامه‌هاش به ابراهیم گلستان نوشته:
«کافی‌ست که صدایم کنی بگویی فروغ و من به دنیا بیایم و درخت‌ها و آفتاب و گنجشک‌ها با من به دنیا بیایند»
خواستم بگم که یه زن توقعات عجیبی از یه مرد نداره کافیه با عشق اسمش رو صدا بزنی و اون جونش برات بره :).