این افتضاح است که
آدم هیچ‌کس را برای پناه بردن
و هیچ شانه‌ای را برای گریستن و هیچ آغوشی را برای قرار یافتن نداشته‌باشد...

این افتضاح است که
در بدترین شرایط روحی،
هرچقدر جستجو کند و
هرچقدر دنبال حجم امن
حضور کسی بگردد،
تنهایی‌اش عمیق‌تر شود....
این افتضاح است که کسی باشد
که در این جهان دراندشت جسما شاید... اما روحا هیچ‌کس را نداشته‌باشد!

این افتضاح است که آدم برای بیان مصیبت‌هاش هم به خودش رجوع کند،
از خودش کمک بخواهد،
با خودش حرف بزند،
خودش را در آغوش بگیرد و
تکیه‌گاه خودش باشد....
این افتضاح است...

#نرگس_صرافیان_طوفان‌