همه آدما توقع دارن همیشه خوب باشی بگی بخندی و کنارشون باشی، ولی درک اینو ندارن که یه موقع هایی میشه که حتی از سایه خودت رو دیوارم متنفر میشی و فقط نیاز داری تنها باشی با هیچکس حرف نزنی و جواب هیچکسم ندی، هیچکس نمیفهمه شاید مشکلی تو زندگیت داری که گاهی وقتا ناراحتی، حوصله نداری و سردی، فقط فکر خودشونن که چجوری از تنهایی دربیان وقتیم که تایم ناراحت بودنت طولانی شه میگن اره یکی بهتر پیدا شده یا داره بیخودی ناله میکنه به نظر من خیلی خوب میشد که ادما ندونسته حرفی رو نزنن، زود قضاوت نکنن و بفهمن ما خودمونو نمیگیریم در اصل ما تو خودمون میریم.

مبتلا باش به امید،
بدون خدا حساب کتاب سرش میشه.
میبینه امید داری
شور داری شوق داری،
کاری میکنه که همه‌ی ناممکن های زندگیت
به ممکن ترین حالت خودشون دربیان...


. .

دواصل رادرزندگیت به یاد داشته باش.جسارت دربیان عقیده ونظر ....شهامت درپذیرفتن اشتباه..

یه مخاطب خاص هم نداریم










بقیه پسرا از بلاتکلیفی دربیان!!!!!
Bokhodaaa