انقدر از تغییر رفتارهای ناگهانی اطرافیانم خسته‌م و قلبم شکسته که بعضی مواقع از خودم میپرسم آیا روابط انسانی به دردش می‌ارزد؟

انقد از تغییر رفتارهای ناگهانی اطرافیانم خسته‌م و قلبم شکسته که بعضی مواقع از خودم میپرسم آیا روابط انسانی به دردش می‌ارزه؟

«‌‌پروکسی | پروکسی | پروکسی | پروکسی»
«‌‌پروکسی | پروکسی | پروکسی | پروکسی»
«‌پروکسی | پروکسی | پروکسی | پروکسی»

از دست دادن آدما مثل میگرنه. دردش آدمو نمیکشه و میتونی باهاش زندگی کنی اما هر وقت بیاد سراغت، آرزوی مرگ میکنی ..

«مهربون‌ترین آدما اغلب همونایین که بیشتر از همه احساس تنهایی میکنن.
انقدر از خودشون میبخشن
که امیدوارن یکی بفهمه
ولی هیچکس متوجه نمیشه
دردشونو‌ قایم میکنن.
چون نمیخوان باری رو دوش بقیه بندازن.
حتی با اینکه خودشون
اولین نفرین که به بقیه کمک میکنن.
خسته کنندست اینکه هوای همرو داشته‌ باشی ولی خودت توی احساساتت گیر کرده باشی.»

تو فکر میکنی آدم‌ها بعد از اینکه دلشون میشکنه و غصه خرخرشون رو میجوه فریاد میزنن یا شیشه‌ها رو میشکنن و بد و بیراه میگن، نه اشتباه نکن اون‌ها سکوت میکنن چون کلمه‌ای برای بیان دردشون پیدا نمیکنن، سکوت بالاترین حد از دلشکستگی آدم‌هاست.


«‌‌پروکسی | پروکسی | پروکسی »
«‌‌پروکسی | پروکسی | پروکسی »

باوری وجود داره اما من نمی‌خوام باورش کنم. می‌خوام زندگی کنم حتی به غلط. تاوانشم می‌دم. دردشم می‌کشم. گریه‌هاشم می‌کنم. خواستن بهای سنگینی داره.

انقدر که حرفها میتونن بُرنده و تیز باشن، یه چاقو نمیتونه. تو میتونی یه چاقو رو فرو کنی تو شکم کسی بعد یمدت دردشم یادش میره، ولی بجای چاقو میتونی یه حرفی بزنی که تا آخر عمر اون حرفت آثارش رو ذهن اون طرف بمونه و بارها و بارها دردش و مرور کنه.

تصادفی با یکی آشنا میشی ولی بعدش کارت به جایی میکشه که اگه تصادف میکردی دردش کمتر بود.

واقعا مووان از دوست صمیمی غیرممکنه بعد اینهمه مدت عین روز اول دردش سنگینه برام

هر وقت احساس کردی داری عاشق میشی یه رنده بردار بکش رو صورتت، به مراتب دردش کمتره.