آدم‌هاوقتی می آيند
موسيقی شان راهم باخودشان می آورند
ولی وقتی میروند
با خودنمی برند‌‌!
آدم‌هامی آيند و می روند
ولی دردلتنگی هايمان‌‌
شعرهايمان‌‌
روياهای خيس شبانه‌‌مان میمانند‌‌‌
جا نگذاريد‌
وقتی که میرویددیگر
به خواب،خاطره‌‌‌ےآدم برنگرديد

دربی قراریهایم
درتنهایی هایم
دردلتنگیهایم

یادت مانده است
چند عکس
چند دست خط
اینها مرا دیوانه ترمیکنند
نه آرام!!!

یادت هست
آن زمان راکه شورعشقی زیبا دردلت روشن بود ومن گرم میشدم با حرارت آن
یادت بماند
امروز تورامبینم سرد و ساکت
چون روح سرگردانی که شب هنگام درخانه درحرکت است
و چون سایه ای که گاهی فقط گاهی پشت سرم ایستاده است
ومن هرروزخودراکمی گول میزنم
وبه خوددلداری میدهم "خداراشکرحداقل سایه اش را گاهی میبینم"