هر کسی می‌تواند با رنج‌های دیگری هم‌دردی کند. اما خوشنود شدن از موفقیت‌های دیگری، سرشت بسیار پاکی می‌خواهد ...

بعضی از زخم‌ها قدیمی‌اند، بسته شده‌اند، درد نمی‌کنند. اما جای‌شان هنوز هست و هروقت نوازششان می‌کنی، جریانِ دردی خیالی از تنت می‌گذرد و در حافظه‌ات زنده می‌شود.

بار دردی که رو شونه‌مه اونقدر بزرگه که بعضی‌وقتا حس می‌کنم حتی اگه یه تریلی بزرگ از روم رد شه، حتی اگه صدای شکستن استخونامو بشنوم، نمی‌تونم درد دیگه‌ای رو احساس کنم.

رفتنت
دردی را
درمان نمی کند؛
بمان،
بمان و
زخم هایم را
مرهمی باش،
زخم هایی که
تنها
برای التیام
دست های تو را می شناسند.

#محمدشیرین_زاده

ای خوشا روزی که ما معشوق را مهمان کنیم
دیده از روی نگارینش نگارستان کنیم

گر ز داغ هجر او دردی است در دل‌های ما
ز آفتاب روی او آن درد را درمان کنیم

#مولانا

دوست ندارم چش‌م بیفته به چش‌ت. این‌قدر دردی که بهم دادی زیاد بوده که چش تو چش می‌شم باهات یکبار دیگه دردم می‌گیره.

برای کفشی که همیشه پایت را می‌زند، فرقی نمی‌کند تو راهت را درست رفته باشی یا اشتباه. هر مسیری را با او همقدم شوی، باز هم دست آخر، به تاول های پایت می‌رسی. آدم ها هم به کفش ها بی‌شباهت نیستند. کفشی که همیشه پایت را می‌زند، آدمی که همیشه آزارت می‌دهد هیچ وقت نخواهد فهمید تو چه دردی را تحمل کردی تا با او همقدم باشی.

مثل کمال خجندی به معشوقتون نگاه کنید
و بهش بگید:
" آرامِ دلی،
دفعِ غمی،
مرهمِ دردی "🤍🫀
‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌

‏یه جا چه قشنگ نوشته بود:
کاش آدمیزاد صاحب اختیار گذشته هاش بود..
که دردی اگه کشیده،
بشه که روزی به دلخواه فراموشش کنه.
یا کاش میشد مثل کلاسی که تعطیل شده و تو تکلیفت رو انجام دادی، کوله ات رو برداری و بگی آقا من غصه هام رو خوردم،
میتونم بقیه ام رو جمع کنم و برای همیشه برم؟

به قول کمال خجندی:
آرامِ دلی
دفعِ غمی
مرهمِ دردی 🤍(: