اونایی که بهم میگن خودتو میگیری ، درونگرایی ، کم حرفی هنوز دوستای صمیمیم نشدن.

کسایی که تند راه میرن، حجم کورتکس مغزشون بیشتره، مسئولیت‌های اجتماعی بیشتری دارن، کمالگران، به نسبت بقیه آدم‌های غمگین‌تری هستن و درونگراییشون بیشتره، این خیلی من بود.

‏درونگرا بودن خیلی عجیبه؛
در عینِ حال که ممکنه در طولِ روز کلی حرف بزنی، وقتی شب دراز میکشی مغزت تا خرخره پُره؛
چون نه حرفی از مشکلاتت زدی، نه فکرای مهمی که از مغزت گذشته :)))

Being an introvert is like this
You get a headache from the intensity of words and thoughts in your head, but you have nothing to say! :)

درونگرا بودن اینجوریه که
از شدت حرف و فکرای توی سرت سردرد میگیری ولے حرفی برای گفتن نداری!:)

من کارم از درونگرایی گذشته، این چیزی که من تجربه می‌کنم یه چیزی فراتره.

𝐈'𝐦 𝐬𝐨 𝐩𝐫𝐢𝐯𝐚𝐭𝐞 𝐞𝐯𝐞𝐧 𝐦𝐲 𝐟𝐚𝐦𝐢𝐥𝐲 𝐚𝐧𝐝 𝐂𝐥𝐨𝐬𝐞𝐬𝐭 𝐟𝐫𝐢𝐞𝐧𝐝𝐬 𝐝𝐨𝐧'𝐭 𝐤𝐧𝐨𝐰 𝐰𝐡𝐚𝐭'𝐬 𝐠𝐨𝐢𝐧𝐠 𝐨𝐧 𝐰𝐢𝐭𝐡 𝐦𝐞.𝐬𝐨, 𝐢𝐟 𝐲𝐨𝐮 𝐭𝐡𝐢𝐧𝐤 𝐲𝐨𝐮 𝐤𝐧𝐨𝐰 𝐦𝐞 𝐓𝐫𝐮𝐬𝐭 𝐦𝐞 𝐲𝐨𝐮 𝐝𝐨𝐧'𝐭

من انقدر درونگرام که حتی خانواده و دوست‌های صمیمیم نمی‌دونن تو ذهنم چه خبره..پس اگه ادعا می‌کنی که منو می‌شناسی باور کن اشتباه می‌کنی.️🏻.

شاید ترسم از قضاوت شدن بود که تبدیل به یه آدم منزوی و درونگرام کرد

.࿐

شاید براتون سوال پیش بیاد که یه درونگرا چطوری دوست پیدا میکنه!!
‏باید بگم که، پیدا نمیکنه.

میدونم درکش سخته ولی من به طورِ همزمان هم درونگرام، هم برونگرام، هم عصبی ام، هم خجالتی ام، هم دلسوز و مهربونم، هم سردم، هم دلم میخواد برم بیرون، هم تنهایی رو دوست دارم، هم اجتماعی ام، هم غار نشینِ تنها!

زندگی با یه درونگرا اینجوریه که هر روز میاد خونه و تو ازش میپرسی از چیزی ناراحتی و اون میگه نه :)))))))