اونایی که بهم میگن خودتو میگیری ، درونگرایی ، کم حرفی هنوز دوستای صمیمیم نشدن.

کسایی که تند راه میرن، حجم کورتکس مغزشون بیشتره، مسئولیت‌های اجتماعی بیشتری دارن، کمالگران، به نسبت بقیه آدم‌های غمگین‌تری هستن و درونگراییشون بیشتره، این خیلی من بود.

من کارم از درونگرایی گذشته، این چیزی که من تجربه می‌کنم یه چیزی فراتره.

اگه درونگرایی و تنهایی همیشه انتخابته؛ متناش خوراک خودته:

از درونگرایی با من حرف نزن
من میتونم وقتی قلبم داره از شدت ضربان
از جا کنده میشه و بغض خفم میکنه
و نفسم سخت بالا میاد
بی‌حس زل بزنم تو چشمات...